Imma Prieto
| Imma Prieto | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
2023ko urria -
2019ko urriaren 15a - 2023ko urria | |||||
| Bizitza | |||||
| Jaiotza | Vilafranca del Penedès, 1975 (48/49 urte) | ||||
| Herrialdea |  Katalunia | ||||
| Hezkuntza | |||||
| Heziketa | Gironako Unibertsitatea Cooper Union (en)  New Yorkeko Unibertsitatea | ||||
| Hizkuntzak | katalana gaztelania | ||||
| Irakaslea(k) | André Lepecki Dore Ashton (en) | ||||
| Jarduerak | |||||
| Jarduerak | arte-kritikaria eta unibertsitateko irakaslea | ||||
| Enplegatzailea(k) | Es Baluard (en) (2019 - 2023ko urria) Fundació Antoni Tàpies (en) (2023ko urria - | ||||
.jpg)
Imma Prieto (Villafranca del Panadés, Bartzelona, Katalunia, 1975) arte-sendatzailea, historialaria eta idazlea da. 2019ko urritik 2023ko erdialdera arte Palmako Es Baluardeko zuzendaria izan zen, eta gero Bartzelonara joan zen Antoni Tàpies Fundazioaren zuzendari gisa.[1][2][3][4]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Artearen historia ikasi zuen Gironako Unibertsitatean, eta ikasketak Cooper Union for the Advancementof Science and Art-en (New York) osatu zituen, Dore Ashtonen babespean, eta New Yorkeko Unibertsitatean, André Lepeckiren babespean.[1]
Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Irakasle[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hamabost urte baino gehiago eman ditu irakasle unibertsitatean, modu egonkorrean, Gironako Unibertsitateko EU-ERAMekin eta Bartzelonako Unibertsitateko, Ramon Llull Unibertsitateko edo Cuencako Unibertsitateko (Ekuador) masterretan eta graduondoetan. Europako ELAA (European Live Art Archive 2008-2012) ikerketa-taldeko managerra izan da. Geronako Unibertsitateak, Oxfordeko Unibertsitateak eta Berlingo Glaugair artisten egoitzak osatzen dituzte.[5]
Erakusketa-komisario[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bere ibilbidean, hainbat erakusketa komisariatu ditu Espainian eta nazioartean. Bere praktika profesionala ikerketaren, idazketaren eta komisariotzaren arteko elkarrizketatik abiatuta garatu da, eta ibilbide profesional nabarmena duten artistekin lan egin du: Fluxus, Martha Rosler, Jimmie Durham, Anri Sala, Dan Perjovschi, Teresa Margolles, Daniel García Andújar, Antoni Muntadas, Antoni Miralda, Marina Planas, Miguel Ángel Campano eta Mel Pelo edo Jordi Colomer dantza kolektiboa, besteak beste.[6][7][8][9] Maiz laguntzen du hainbat katalogo, ikerketa-liburu eta komunikabide espezializatutan, hala nola La Vanguardiako Kultura/s gehigarrian (2004-2018) eta A*Desk eta Campo de Relámpagos plataforma digitaletan. 2017. urtean bere lehen dokumentala egin zuen, "Eco de Primera Mort, zinematografia-praktika idazketatik eta ikerketatik abiatuta pentsatuz. 2018an Kataluniako galeristen elkarteak GAC arte-kritikaren nazioarteko saria eman zion.[2]
Erakusketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bere talde erakusketak honako hauek dira: Video(S)torias (Artium, 2010), Prophetia (Joan Miró Fundazioa, Bartzelona, 2015), Beyond the Tropics (Palazzo Can'Trono, Veneziako 56. Biurtekoaren testuinguruan (2015) ), Liberxina (MNAC, 2019) edo Umbral (Bartzelonako Espazio Publikoa, 2019). [10]
Komisario gisa, proiektuak garatu ditu nazioarteko zentroetan, hala nola TEMP Arte Space (New York), Palazzo Can'Trono, Veneziako Biurtekoaren esparruan, MUCA (Rome Mexico City DF), Istmo Centroamericanoko Biurtekoa (Guatemala), Cuencako Pumapungo Arte Museo Nazionala (Ekuador) eta, estatu mailan, Kataluniako Arte Museo Nazionalean, Joan Miró Fundazioan (Bartzelona), Fabra y Coats Sorkuntza Fabrikan, La Virreina Irudi Zentroan, Vilacasas Fundazioan, Arts Santa Mònican, Arte Garaikideko Extremadurako eta Iberoamerikako Museoa, TEA Tenerife Espacio de las Artes, Artium eta Bòlit Centre d'Art Contemporani de Girona, besteak beste. [2] [11]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Espino, Luisa. Imma Prieto: «Es importante no repetirse en la programación» | El Cultural. .
- ↑ a b c Bosco, Roberta. (2019-10-30). «Es Baluard inicia nueva etapa tras siete meses sin dirección» El País (Madrid) ISSN 1134-6582..
- ↑ «Imma Prieto Appointed Director of Spain’s Es Baluard Museum» www.artforum.com.
- ↑ «Imma Prieto: “Hay que volver a colocar a Tàpies en el mapa de la historia”» La Vanguardia 2023-06-08.
- ↑ Imma Prieto Carrillo. .
- ↑ Espino, Luisa. (2020-04-21). Martha Rosler: "Es el momento de inventar una nueva forma de vivir". .
- ↑ Bosco, Roberta. (2020-10-05). «Teresa Margolles atrapa el dolor de las ‘carretilleras’» EL PAÍS.
- ↑ palma, redacción. (2020-02-20). «Es Baluard estrena programación con la mirada puesta en los feminismos» Diario de Mallorca.
- ↑ «Miguel Ángel Campano, l’interlocutor proteic de la tradició» Ara.cat 2020-09-06.
- ↑ Prophetia, Fundació Joan Miró, 2015.
- ↑ «Imma Prieto / Directora de Es Baluard Museu - Las 20 mujeres más influyentes del arte en España» ELMUNDO 2020-02-29.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q20003249