Lezkairuko igogailua

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lezkairuko igogailua
Mugikortasun bertikala Iruñean
Datu orokorrak
Garraio motaIgogailua
EskualdeakLezkairu - II Zabalgunea,
Iruña,  Nafarroa
Geltokiak2
Bidaiariak299 300 (2014)[1]
JabeaIruñeko Udala
EgoitzaMonjardin mendia kalea, 1
Iruñea, Nafarroa Garaia
Webguneawww.iruña.eus
Ustiapena
Hasiera2012ko martxoaren 22a (12 urte)
EragileaIruñeko Udala
Ibilgailuak1
Datu teknikoak
Luzera12 m
 Mapa
Map

Lezkairuko igogailua Iruñeko igogailu bat da.

Igogailua 2012ko martxoaren 22an inauguratu zuen, Iruñeko zazpigarren igogailua izateko.

Igogailuak funtzionamendu guztiz autonomoa du, baina giza interakzioa behar du aktibatzeko.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eraikuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu horren eraikuntza 2011ko urrian hasi zen, Lezkairuko planaren hirugarren faseko obren koadroaren barruan. Horrela, lurraren egokitzapenarekin eta azpiegituraren eraikuntzarekin hasi ziren.[2]

Igogailua 2011ko martxoaren 22an inauguratu zen, Lezkairu auzoaren barruko bideekin batera, eta auzoaren eraikuntza amaitutzat eman zen. Honen ondoren, eraikin ugari eraiki ziren beste urte askoan luzatuko den eremuan.[3]

Bilakaera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Akatsak zuzentzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2017ko maiatzaren 29tik ekainaren 16ra bitartean, hasieran iragarritakoa baino bi aste gehiago, kalteak konpontzeko eta konpontzeko lanak egin ziren eremu horretan. Igogailuaren ondoan, ibilbide bereko eskailera batzuk daude. Denbora horretan, igogailua itxita egon zen, Lezkairuko unitatean eta, zehazki, III. fasean.[4][5]

Koronabirusaren krisia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu nagusia: «COVID-19 pandemia Euskal Herrian»

2020ko martxoaren 13an, COVID-19 pandemiaren ondorioz konfinamendu orokorra deklaratu ondoren, Iruñeko Udalak hau eta hiri osoan zehar banatutako beste 9 igogailu ixtea erabaki zuen. Hala, konfinamendu osoan itxita egon ziren ekainaren 22ra arte, egun horretan berriz ireki baitzuten, baina edukiera txikiarekin.[6][7]

Azpiegitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailuaren behealdea Soto de Lezkairu kota baino 5 metro gorago dago, Eguesibar eta Monjardin kaleen arteko biribilgunearen euste-horman bermatuta. Goialdea biribilgune horretatik bertatik iristen da, hegoaldetik.

Goiburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu bi goiburu ditu:

Ustiapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu honen funtzioa Lezkairu eta Agoitz kalea, Iruñeko Bigarren Zabalgunean, artean dagoen desnibel edo malda zuzen-zuzenean igotzea da, honela Eguesibar kalea saiestuz.

Etorkizuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oraingoz ez da neurri gehigarririk aurreikusi igogailuan.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Mugikortasun bertikala Iruñean
  2. (Gaztelaniaz) IRUÑA, DN. (). «II. Zabalgunea eta Lezkairu lotuko dituen hiri-igogailua 2011 amaierarako prest egongo da» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).
  3. (Gaztelaniaz) IRUÑA, EUROPA PRESS/CLARA SANZ. (). «Lezkairu eta II. zabalgunea konektatuta daude» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).
  4. (Gaztelaniaz) Navarra.com. «Udalak, hainbat eguneko atzerapenaren ondoren, Lezkairuko igogailua jarriko du martxan datorren astearen amaieran» Navarra.com (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).
  5. (Gaztelaniaz) Navarra, Diario de. (). «Lezkairuko hiri-igogailua datorren astean irekiko da berriro» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).
  6. «Iruñeko hamar hiri-igogailuak itxi egin dituzte, koronabirusa dela eta» www.noticiasdenavarra.com (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).
  7. (Gaztelaniaz) Press, Europa. (). «Iruñeko Udalak haurrentzako parkeak, aire zabaleko gimnasioak, iturriak eta igogailuak irekiko ditu astelehen honetan» diariodenavarra.es (Noiz kontsultatua: 2020-09-05).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]