Medialunako igogailua

Medialunako igogailua
	Mugikortasun bertikala Iruñean
Datu orokorrak
Garraio mota	Igogailua
Eskualdeak	Magdalena - II Zabalgunea,; Iruña, Nafarroa
Geltokiak	2
Bidaiariak	1 200 000 (2019)
Jabea	Iruñeko Udala
Egoitza	Kaparrotsuko Errotaren bidea, 4. Iruñea
Webgunea	www.iruña.eus
Ustiapena
Hasiera	2011ko otsailaren 9a (13 urte)
Eragilea	Iruñeko Udala
Ibilgailuak	1
Datu teknikoak
Luzera	20 m
Mapa

Medialunako igogailua edo Ilargierdiko igogailua Iruñeko igogailu bat da.

Igogailua 2011ko otsailaren 9an inauguratu zuen, Iruñeko bostgarren igogailua izateko.

Igogailuak funtzionamendu guztiz autonomoa du, baina giza interakzioa behar du aktibatzeko.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eraikuntza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu horren eraikuntza Tokiko Enplegu eta Iraunkortasunerako Estatuko Funtsak finantzatu zuen oso-osorik, 1,1 milioi euroko zenbatekoarekin. Igogailuaren eta San Bartolomeko gotorlekuarekin lotzen duen pasabidearen lanak Guillén Obras y Proyectos S.L. enpresak egin zituen, 2010ean Oscar Mongay eta Maite Mariezcurrena ingeniariek egindako proiektu baten gainean.^[3]

21 lagunentzako edukiera zuen eta orduko 50 ibilbide egiteko aukera ematen zuen. Bere neurriak 1,95 x 1,65 metrokoak dira. Aukeratutako kokapenak aukera ematen du Medialuna parkearekin komunikatzeko, 20 metroko luzera duen oinezkoentzako pasabide baten bidez. Pasabide horrek beirazko markesina bat izango luke, bidaiariak eguraldi txarretik babesteko. Igogailua, gainera, korten-kaxoi jarraituko altzairuzko habeen egitura baten gainean muntatuta egongo litzateke, angelu zuzenean tolestuta, goialdean pasabide-tarte baten euskarri izango liratekeenak, eta gainerakoetan komunikazio bertikaleko nukleoa osatuko luketenak.

Obrak amaitu ondoren, 2011ko otsailaren 9an inauguratu eta martxan jarri zen igogailua.^[4]

Bilakaera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailuak hobetzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2020. urtearen hasieran, zehazki urtarrilaren 20tik 26ra, igogailua aldi baterako itxi zen, mantentze-lanak egiteko. Lan horien artean nabarmentzekoa da langile espezializatuek igogailuaren kabina mugitzea ahalbidetzen duten sirgak ordezkatu izana. Horren arrazoia da igogailua korten-kaxoi jarraituko altzairuzko habeen egitura baten gainean muntatuta dagoela, angelu zuzenean tolestuta. Goiko aldean, pasabide-zati baten euskarri dira, eta, gainerakoan, komunikazio bertikaleko nukleoa osatzen dute.^[5]

Koronabirusaren krisia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu nagusia: «COVID-19 pandemia Euskal Herrian»

2020ko martxoaren 13an, COVID-19 pandemiaren ondorioz konfinamendu orokorra deklaratu ondoren, Iruñeko Udalak hau eta hiri osoan zehar banatutako beste 9 igogailu ixtea erabaki zuen. Hala, konfinamendu osoan itxita egon ziren ekainaren 22ra arte, egun horretan berriz ireki baitzuten, baina edukiera txikiarekin.^[6]^[7]

Azpiegitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailua kanpoaldean dago, eta 20 metro inguruko desnibela 15 segundotan gainditzen du. Behealdea Club Natación Elkarteko zubia eta Kaparrotsu bidearekin lotzen da. Igogailuaren ahora daraman tunel faltsu batetik sartzen da.

Goiko terminoak 20 metro luzeko pasabide bat du, igogailuaren sarrera eta Medialuna parkearen amaiera lotzen dituena. Gainera, San Bartolome gotorlekuaren inguruan dago.

Goiburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu bi goiburu ditu:

Magdalena (0. solairua)
II Zabalgunea (1. solairua)

Ustiapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Igogailu honen funtzioa Magdalena eta Iruñeko harresiak eta Iruñeko Bigarren Zabalgunearen artean dagoen desnibel edo malda zuzen-zuzenean igotzea da, honela Kaparrotsu bidea eta Club Natación Elkarteko zubia saiestuz.