Ninfak eta satiro

Ninfak eta satiro
Jatorria
Sortzailea(k)	William-Adolphe Bouguereau
Sorrera-urtea	1873
Izenburua	Nymphes et satyre
Mugimendua	Akademizismoa
Jatorrizko herrialdea	Frantzia
Ezaugarriak
Materiala(k)	olio-pintura eta Margo-oihala
Dimentsioak	260 () × 180 () cm ;
Genero artistikoa	margolaritza mitologikoa
Egile-eskubideak	jabetza publiko
Deskribapena
Kokapena
Lekua	Clark Art Institute (en)
Bilduma	Clark Art Institute (en)
Inbentarioa	1955.658 eta L.2012.29
Historia
Erakusketak	Bouguereau & America (en) ; Salon of 1873 (en)

Ninfak eta satiro (frantsesez: Nymphes et Satires) 1870an William-Adolphe Bouguereauek margotutako oihal gaineko olio-margolana da. Egun Ameriketako Estatu Batuetako Massachusettseko Williamstownen dagoen Clark Art Instituten gordetzen da. Akademizismo burgesaren estiloan kokatzen da.^[1]

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urmael baten ondoan, ninfa talde batek satiro bat harrapatu du. Antza denez, satiroa ninfen bainua espiatzen ari zen. Ninfak pozik daude, gustura gertaerarekin, eta satiroa uretara bota nahi dute orain. Lau ninfek ondo helduta dute satiroa eta horietako batek, adarretik heldu duena, alegia, beste lagunei deitzen die jostaketan parte hartzeko.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1870an, William-Adolphe Bouguereauk lan hau margotu zuenean, margolaritzaren modek beste aldetatik jotzen zuten. Parisen urte horretan aurkeztu zen Ninfak eta Satiro hau eta urte bete geroago Inpresionismoaren margolariak plazaratu ziren. Horrek ulergarriago egin dezake berriro ere nola agertu zen margolana: Sterling Clark mende amaieran New Yorkeko Hoffman House Hotelean aurkitu zuen eta 1930. hamarkadan, lana biltegi batean baztertu zuten. Sterling Clarkek 1943an erosi zuen.

Iruzkina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

William-Adolphe Bouguereauk haragikeriaren artista bezala ezaguna izan zen XIX. mendena. Dena dela, bere erotismoa ez da Parisko Saloiaren interesanteena. Margolan hau, neurri handi batean, barrokoko ondorengoa da baina Rubens baten indarrik gabe. Formak oso landuak erakusten ditu baina energiarik gabe.

Bouguereauren lan askotan, eta honetan ere bai, malezia eta tolesgabetasuna eskutik datoz, era asaldatzaile batez.^[2]