Palestinar ardo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Erromatar garaiko palestinar anforak, Bodrumgo gazteluan topatuak.

Palestinar ardoak aspalditik daramatza ekoizpenean. Palestina aldean, ardoaren erabilera ez zen soilik judu erlijio-erritualaren faktore garrantzitsu bat, baita elkarreragin sozialaren, dieta-kontsumo orokorraren eta medikuntzaren beharra ere.[1] Kristauen ekoizpena XII. mendean islamiar konkistarekin gutxitu arren, aldi baterako berpiztu egin zen 1100. hamarkadan gurutzatu kristauen kolonizazioarekin. XV. mende amaieran, otomandar garaian, juduek mahastiak lantzen jarraitu zuten. Bizantziar aroan, eskalako produkzioak nazioarteko merkataritzara eraman zuen, eta palestinar ardoa Mediterraneo aldean esportatu zuten. Juduek 1882an lehen ardo modernoak Sarona kolonian (gaur egun Israelgo Tel Aviv auzoa) eta Rishon LeZionen (Israelen ere bai) ekoiztu zituzten .

Ardoa gaur egun[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bertako ardoak ezin dira Israelgo produktua balitz bezala saldu. Epaitegiak erabaki hau hartu zuen herritar batek jarri zuen salaketaren ondorioz. Auzitegiak etiketatze hori faltsua eta engainuzkoa dela dioelako[2].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]