Parnasianismo
Parnasianismoa XIX. mendeko bigarren erdialdeko frantses poesia-mugimendua izan zen, erromantikoen lirismoari aurka egiteko sortua, eta poesia inpertsonala eta forma landua proposatzen zuena.
1836an Théophile Gautierrek Mademoiselle de Maupin liburuaren hitzaurrean «artea arteagatik» teoria aurkeztu zuen. Haren inguruan elkartu ziren artea erabilgarria izan ez zedin nahi zuten zenbait poeta. Leconte de Lisle izan zen aitzindari nagusia (Poèmes antiques, 1853).
Hasieran, garai hartako gizarte-gaiak erabili zituzten, eta geroago mitologiakoak, epikoak, antzinako herrietakoak, Indiakoak eta Greziakoak, etab. Mugimenduaren izena zenbait kidek idatzi zuten Le Parnasse Contemporain (1886, 1871, 1876), hiru alez osatutako poesia-bildumatik eratorria da. Le Parnasseren hirugarren alea argitaratu zenerako taldea banatzen hasia zen. Gautier, Baudelaire, Banville, Leconte de Lisle, Glatigny, Sully Prudhomme, Heredia, Coppée, Mallarmé, Verlaine izan ziren parnasianismoaren jarraitzaile ezagunenak.
Europan nabarmena izan zen parnasianismoaren eragina, batez ere Espainiako eta Portugalgo modernisten artean eta Jeune Belgique mugimenduan.
Erreferentziak
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.