Sistema somatosentsorial

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sistema somatosentsorial
Xehetasunak
Terminologia anatomikoa

Sistema somatosentsoriala organismoen sistema bat da, bere barnean, harrera- eta prozesu-zentroak dituena. Zentro horien funtzioa estimulu-modalitateak, hala nola ukimena, tenperatura, propiozepzioa (gorputzaren posizioa) eta nozizepzioa (nozizeptoreak: minaren berri ematen dute) sortzea da.[1] Errezeptore sentsorialek larruazalean, epitelioan, muskulu eskeletikoan, hezur eta artikulazioetan, barne-organoetan jarduten dute. Ukimena bost zentzu tradizionaletako bat den bitartean, ukimenaren hautematea hainbat modalitatek osatzen dute. Medikuntzan, lagunarteko "ukimena" terminoaren ordez "zentzu somatikoak" erabili ohi dira, tartean dauden mekanismoen aniztasuna modu egokian islatzeko.

Sistemak estimuluei erreakzionatzen die, hainbat errezeptore erabilita: termorrezeptoreak, mekanorrezeptoreak eta kimiorrezeptoreak. Errezeptoreetatik informazioa transmititzeko, bizkarrezur-muineko eta garuneko traktuen bidez nerbio sentsorialak erabiltzen ditugu.

Prozesua, batez ere, garun-azalaren lobulu parietaleko biraketa poszentralean dagoen eremu somatosentsorial primarioan gertatzen da.

Laburbilduz, sistema neurona sentsorial bat estimulu espezifiko batek (beroa, adibidez) bultzatzen duenean aktibatzen da; neurona hori estimulua jaso duen gorputzaren eremuari bereziki dagokion garunaren eremu batera igarotzen da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Ingelesez) Sherman, Carl. (2019-8-12). «The Senses: The Somatosensory system» Dana Foundation (New York).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Anatomia Artikulu hau anatomiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.