1511ko elurrezko miraria

1511ko elurrezko miraria (nederlanderaz: de sneeuwpoppen van 1511 edo Dwonder van claren ijse en snee -elur eta izotz argiaren miraria) Bruselako protesta bat izan zen, non bertako biztanleek 110 elurrezko panpin satiriko eraiki zituzten^[1]. Elurrezko panpinen erdiak baino gehiagok ezaugarri pornografikoak edo sexualak erretratatzen zituela estimatzen da. Gizon bat limurtzen ari zen elurrezko moja bat, herriko iturri aurrean sexu harremanak zituen elurrezko gizon bat eta elurrezko mutil biluzi bat, elurrezko gizon mozkor baten ahoan pixa egiten. Elurrezko unikornioak ere baziren, elurrezko sirenak, elur dentista bat, eta elurrezko prostitutak jendea hiriko auzo gorrira erakartzen^[2]. Sortutako elurrezko panpin politikoen artean, "Magalean adarbakarra zuen elurrezko birjina bat" zegoen, Coudenbergeko duke-jauregiaren aurrean eraikia, Karlos V. Erromatar Inperio Santuaren etxea. Hau, kanpoan zela eta, bere izeba Margaret Austriakoarekin Malinesen bizi zela protestatzen ari zen^[2].

Mirakuluaren aurretik, sei aste egon ziren eguraldi hotzarekin. Populazioaren hazkundearekin eta nekazarien eta Habsburgeko Etxearen arteko desoreka handi batekin batera, bertako biztanleek elurrezko gizonak erabiltzea erabaki zuten protesta egiteko. Klase sozioekonomiko ezberdinek elurrezko gizon mota ezberdinak eraiki zituzten. Ondorioz, behartsuek klase nagusiek eraikitako elurrezko gizonak suntsitu zituzten. Azkenean, Miraria bukatutzat eman zuen hurrengo udaberri beroan elurrak jo zuenean, eta horrek uholdeak eragin zituen Bruselan. Handik hilabete batera, ur guztia desagertu zenean, Frantziako erregeak 1.000 urrezko txanpon eman zizkion hiriari.

Jan Smeken poeta holandarrak "Dwonder van claren ijse en scnee" (izotz eta elur garbiaren miraria) olerkian idatzi zuen Mirariari buruz^[3].