Azido hidrazoiko
Azido hidrazoiko | |
---|---|
Formula kimikoa | HN3 |
SMILES kanonikoa | [N+=[N-]&zoom=2.0&annotate=none 2D eredua] |
MolView | [N+=[N-] 3D eredua] |
Konposizioa | Nitrogeno eta hidrogeno |
Base konjokatua | azide ion (en) |
Mota | monoprotic acid (en) , azida eta nitrogen hydride (en) |
Ezaugarriak | |
Dentsitatea | 1,09 g/cm³ |
Azidotasuna (pKa) | 4,64 |
Momentu dipolarra | 1,7 D |
Fusio-puntua | −80 °C |
Irakite-puntua | 37 °C 35,7 °C (101,325 kPa) |
Fusio-entalpia | 1,7 D |
Masa molekularra | 43,017 Da |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | JUINSXZKUKVTMD-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 7782-79-8 |
ChemSpider | 22937 |
PubChem | 24530 |
Gmelin | 29449 |
ChEBI | 773 |
ChEMBL | CHEMBL186537 |
ZVG | 570246 |
EC zenbakia | 231-965-8 |
ECHA | 100.029.059 |
Human Metabolome Database | HMDB0253241 |
UNII | 6P5C4D5D7I |
Azido hidrazoikoa, hidrogeno azida edo azoimida HN3 formula duen konposatu kimikoa da. Likido kolorgea, lurrinkorra eta lehergarria da gela-tenperatura eta -presioan. Theodor Curtius-ek isolatu zuen lehen aldiz 1890ean[1].
Azido hidrazoikoak erabilera urriak ditu, baina bere base konjugatuak, azida anioiak, oso erabilgarria da prozesu berezi batzuetan.
Azido hidrazoikoa urtean disolbagarria da. Diluitu gabe oso lehergarria da, bere eratze-entalpia estandarra +264 kJ/mol-ekoa delarik[2][3]. Diluitu egiten denean % 10tuk behera arriskurik gabe usa daiteke, baina oso lurrinkorra denez prestatu eta berehala erabiltzea komeni da, gasa erreaktorearen edo ontziaren goi aldean meta baitaiteke eztanda eginez.
Azido hidrazoikoza oso toxikoa da. Usain garratza du eta lurrinak buruko minak sorrarazten ditu. Hala ere ez du pozoi metagarri moduan lan egiten.
Erreakzioak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Azido hidrazoikoak karbonilo taldeekin erreakzionatzen du, hala nola aldehidoak, zetonak eta azido karboxiikoak, aminak edo amidak emateko. Horrelakoa da esaterako Schmidt-en erreakzioa.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) Curtius, Th.. (1890-07). «Ueber Stickstoffwasserstoffsäure (Azoimid) N 3 H» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 23 (2): 3023–3033. doi: . ISSN 0365-9496. (Noiz kontsultatua: 2022-10-17).
- ↑ Furman, David; Dubnikova, F.; Duin, A. V.; Zeiri, Y.; Kosloff, R.. (2016). Reactive Force Field for Liquid Hydrazoic Acid with Applications to Detonation Chemistry. doi: . (Noiz kontsultatua: 2022-10-17).
- ↑ Housecroft, Catherine E.. (2008). Inorganic chemistry. (3rd ed. argitaraldia) Pearson Prentice Hall ISBN 978-0-13-175553-6. PMC 228102552. (Noiz kontsultatua: 2022-10-17).