Bizkonde erdibitua

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bizkonde erdibitua
Jatorria
Egilea(k)Italo Calvino
Argitaratze-data1952
Jatorrizko herrialdea Italia
ArgitaletxeaGiulio Einaudi editions (en) Itzuli
OCLC59025268
Ezaugarriak
Genero artistikoafantasia
Hizkuntzaitaliera
TelesailaOur Ancestors (en) Itzuli
Fikzioa
Kontakizunaren tokiaBohemia
Euskaraz
IzenburuaBizkonde erdibitua
ItzultzaileaIñaki Ugarteburu Gastañares
ArgitaletxeaEuskal Herria Elkar
Argitaratze-data1989ko urtarrilaren 1a
Orrialdeak112 orrialde
kronologia
Bizkonde erdibitua Il barone rampante

Bizkonde erdibitua (euskaraz Il visconte dimezzato), 1952ko Italo Calvino italiar idazlearen eleberri bat da. 1989an Iñaki Ugarteburu Gastañaresek euskaratu eta Elkarrek argitaratu zuen.

Baroi gorakaria (1952) eta Zaldun hutsala (1959) eleberriekin batera trilogia bat osatzen du.

Argumentua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

XVII. mendea, Bohemia, Terralbako bizkondea turkiarren kanoikada baten ondorioz bitan zatitua izan eta erdibietan bizitzen jarraituko du. Giza izaeraren sinbolo bilakatua, Medardo Torralbakoa bere lurjabetzetatik zehar ibiltzera doa. Bere pasaeran, zuhaitzetatik zintzilikatuak dauden txerremenak erdibituak agertzen dira, «Munduan bi gizakien arteko topaketa bakoitza erdibitze bat da», esaten dio bizkondearen erdi gaiztoak emakume bati. Baina, erdi gaiztoa dela ziurra al da? Alegia honek giza izakiaren bilaketa bere osotasunean planteiatze du, bi erdien arteko batuketa baina zeozer gehiago baita.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]