Fisika molekular

Wikipedia, Entziklopedia askea
Diamante baten egitura.

Fisika molekularra fisikaren adarra da, eta materiaren egitura atomikoarekin eta ingurunearekin, hau da, materiarekin edo argiarekin, duen elkarreraginarekin zerikusia duten arazoak aztertzen ditu.

Adibidez, dinamika eta erreakzioak, sakabanaketa, eremu elektromagnetiko estatiko eta dinamikoekiko interakzioak, atomoen hoztea eta harrapatzea, interferometria atomikoa, ioi- eta atomo-sorten elkarrekintzak gainazal eta solidoekin. Gainera, lotura ugari ditu biologiarekin, fisiko-kimikarekin, materialen zientziekin, optikarekin, atmosferaren fisikarekin, plasmaren fisikarekin eta astrofisikarekin, besteak beste. Funtsezko zeregina du atomoen eta molekulen azterketan ebatzi gabeko funtsezko galderak ebazteko.

Fisika molekularrak tratamendu klasikoak nahiz kuantikoak ditu, bere arazoak ikuspuntu mikroskopiko edo makroskopikoetatik trata ditzakeelako.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]