Azido hidrazoiko

Azido hidrazoiko
Formula kimikoa	HN3
SMILES kanonikoa	[N+=[N-]&zoom=2.0&annotate=none 2D eredua]
MolView	[N+=[N-] 3D eredua]
Konposizioa	Nitrogeno eta hidrogeno
Base konjokatua	azide ion (en)
Mota	monoprotic acid (en) , azida eta nitrogen hydride (en)
Ezaugarriak
Dentsitatea	1,09 g/cm³
Azidotasuna (pKa)	4,64
Momentu dipolarra	1,7 D
Fusio-puntua	−80 °C
Irakite-puntua	37 °C ; 35,7 °C (101,325 kPa)
Fusio-entalpia	1,7 D
Masa molekularra	43,017 Da
Arriskuak
NFPA 704	0 4 2
Identifikatzaileak
InChlKey	JUINSXZKUKVTMD-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia	7782-79-8
ChemSpider	22937
PubChem	24530
Gmelin	29449
ChEBI	773
ChEMBL	CHEMBL186537
ZVG	570246
EC zenbakia	231-965-8
ECHA	100.029.059
Human Metabolome Database	HMDB0253241
UNII	6P5C4D5D7I

Azido hidrazoikoa, hidrogeno azida edo azoimida HN₃ formula duen konposatu kimikoa da. Likido kolorgea, lurrinkorra eta lehergarria da gela-tenperatura eta -presioan. Theodor Curtius-ek isolatu zuen lehen aldiz 1890ean^[1].

Azido hidrazoikoak erabilera urriak ditu, baina bere base konjugatuak, azida anioiak, oso erabilgarria da prozesu berezi batzuetan.

Azido hidrazoikoa urtean disolbagarria da. Diluitu gabe oso lehergarria da, bere eratze-entalpia estandarra +264 kJ/mol-ekoa delarik^[2]^[3]. Diluitu egiten denean % 10tuk behera arriskurik gabe usa daiteke, baina oso lurrinkorra denez prestatu eta berehala erabiltzea komeni da, gasa erreaktorearen edo ontziaren goi aldean meta baitaiteke eztanda eginez.

Azido hidrazoikoza oso toxikoa da. Usain garratza du eta lurrinak buruko minak sorrarazten ditu. Hala ere ez du pozoi metagarri moduan lan egiten.