Irmgard Möller

Wikipedia, Entziklopedia askea
Irmgard Möller
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakIrmgard Maria Elisabeth Möller
JaiotzaBielefeld1947ko maiatzaren 13a (76 urte)
Herrialdea Alemania
Familia
Bikotekidea(k)
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
Jarduerak
Jarduerakmilitante politikoa
KidetzaArmada Gorriaren Frakzioa
IMDB: nm3828756 Edit the value on Wikidata

Irmgard Möller edo Irmgard Moeller (Bielefeld, Alemania, 1947ko maiatzaren 13a) alemaniar aktibista politikoa, Armada Gorriaren Frakzioko lehen belaunaldiko kide ohia da.[1] 1977ko urriaren 18an, Stammheimen heriotzaren gaua deitutakotik bizirik atera zen bakarra izan zen: talde armatuko lehen belaunaldiko kide nagusiek bere buruaz beste egin zuten Stuttgart-Stammheimen espetxean, eta Stuttgart-Stammheimek larri zauritu. 1979an, betiko kartzela-zigorra ezarri zioten bi atentatutan eta hiru hilketetan parte hartzeagatik. 1972tik preso egon ondoren, 1994an askatu zuten.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Möller 1947ko maiatzaren 13an jaio zen Bielefeld hirian, Ipar Westfaliako Rin eskualdean (Alemania), eta aita bigarren hezkuntzako irakaslea izan zen.[1] Alemana ikasi zuen eta 1968an Municeko ikasle-mugimenduarekin bat egin zuen. Rolf Heissler eta Brigitte Mohnhaupt gerrako geroagoko militanteekin bizi izan zen.[2] Garai batean, Fritz Teufel izan zuen bikotekide, ikasle-mugimenduaren ezkerreko iraultzaile nabarmenetako bat.[3] Hasiera batean, Schwarze Hilfe-n parte hartu zuen, preso anarkistekiko elkartasun-erakunde batean. 1971n Armada Gorriaren Frakzioko militante bihurtu zen.[1] Taldearen ekintzak Stuttgart eremura koordinatu eta antolatu zituen. 1972ko uztailaren 8an, poliziak Offenbach am Main atxilotu zuen, Klaus Jünschkerekin batera, RAFeko isilmandatari baten laguntzari esker. 1976an, lau urte eta erdiko kartzela-zigorra ezarri zioten RAFeko kide izateagatik.[4] Ulrike Meinhof 1976an hil ondoren, Stuttgart-Stammheimen espetxera eraman zuten erakunde armatuko beste preso batzuekin.

RAF taldeko kide[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1972ko maiatzaren 24an, Möllerrek eta Angela Lutherrek leherkariz betetako ibilgailuak eraman zituzten Ameriketako Estatu Batuetako Base Militarrera, Heidelbergeko Campbell kuarteletara. Eraso horren ondorioz, hiru militar iparramerikar hil ziren: Ronald Woodward eta Charles Peck soldaduak eta Clyde Bonner kapitaina, eta beste bost lagun zauritu.

Möller Hans-Peter Konieczny RAFeko kidearekin batera atzeman zuten eta 1972ko uztailaren 2an atxilotu zuten, eta, ondoren, kartzela-zigor luzea ezarri zioten. Bertsio ofizialaren arabera, taldeko beste kide batzuekin batera (Andreas Baader, Gudrun Ensslin eta Jan-Carl Raspe), bere buruaz beste egiten saiatu zen bularrean hainbat zauri eraginez sukaldeko labana batekin, 1977ko urriaren 18kan, Alemaniako Udazkenaren garaieran zehar.[5]

Möller izan zen bizirik iraun zuen taldeko kide bakarra, eta, ondoren, adierazi zuen Alemaniako gobernuak antolatutako exekuzio estrajudizialak izan zirela, Armada Gorriaren Frakzioaren eskakizunei erantzunez. Möller 1994an askatu zuten espetxetik, osasun-arrazoiengatik. Gero modu anonimoan bizi da bere bikotekidearekin Alemaniako hegoaldean.[6]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c (Alemanez) Gohr, Andreas. (1970-01-01). «Rote Armee Fraktion Infopage» www.rafinfo.de (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).
  2. (Alemanez) Aust, Stefan; Büchel, Helmar. (2007-09-09). «»Der letzte Akt der Rebellion«» Der Spiegel ISSN 2195-1349. (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).
  3. (Alemanez) «Alt-68er: Sonnenblumen und Dylan zu Fritz Teufels Trauerfeier - WELT» DIE WELT 2015-10-03 (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).
  4. (Alemanez) ZEIT (Archiv), D. I. E.. (1976-03-19). «Urteil gegen Anarchisten» Die Zeit ISSN 0044-2070. (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).
  5. (Gaztelaniaz) Sierra, Julio. (1977-10-19). «Detalles desconcertantes en el suicidio de los tres dirigentes del grupo Baader-Meinhof» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).
  6. (Gaztelaniaz) «Terrorismo en Alemania: la Baader-Meinhof» La Vanguardia 2017-10-17 (Noiz kontsultatua: 2023-11-12).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]