Jose Lorenzo-Solís

Wikipedia, Entziklopedia askea
Jose Lorenzo-Solís
Bizitza
JaiotzaBilbo1916ko abenduaren 19a
Herrialdea Bizkaia, Euskal Herria
HeriotzaBilbo, 1981 (64/65 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmargolaria

Jose Lorenzo-Solis Goiri (Bilbo, 1916ko abenduaren 191981ko abuztuan) Bilboko margolari ezaguna. Heren estiloa margolaritzaren euskal eskola tradizionalean eta gerraondorengoako trantsizioan kokatu izan da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Deretxoko ikasketak egin zituen eta eta haren aitarekin bufete batean hasi zen lanean baina margolaritzari ekiteko utzi zuen. Federico Sáez Venturiniren Eduardo Chinarroren jarraitzaile izan zen. Lehenengo erakusketak Bilbon eta Madrilen egin zituen. 1944an Ministerio de Educación y Descanso zelakoaren Urrezko Domina eman zioten eta 1945an Bilboko Arte Ederren erakusketan Bigarren Domeina eman zioten. 1966an, beste margolariekin batera, tartean Agustin Ibarrola, Vicente Larrea, Merino de la Cruz eta Javier Urquijo, Emen taldea sortu zuen.[1] Erretratua eta, gutxiago, Euskal Herriko paisaiak landu zituen baina baita ere antzerkirako eszenografiak eta luxuzko itsasontzien dekorazioa. Halaber, liburu batzuen ilustratzailea izan zen.[2] Irakasle lanean ere aritu zen; beste askoren artean Irene Linares eta Iñaki García Erguin haren ikasleak izan ziren.

Obra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lorezo-Solísek inoiz ez zen kezkatuta haren lanak zabaltzen edo erakusten. Dena dela, zenbait margolanak ezagunak dira:

  • Interior (Barrualdea), 1940. [Bilboko Arte Ederren Museoa]]n.
  • Briskalaris (Briskalariak), 1974. Bilduma partikularrean.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]