Lankide:AinhoaSM/Proba orria
| Jatorrizkoa (alemanez) | Itzulpen ez ofiziala |
|---|---|
| Durch diesen Stich ward Amor klüger.
Der unerschöpflicher Betrüger Sann einer neuen Kriegslist nach: Er lauschte unter Nelk und Rosen: Ein Mägdchen kam, sie liebzukosen. Er floh als Bien’ heraus und stach. [1] |
Ezten honen bidez, Amor jakintsuagoa egin zen.
Iruzurti nekaezinak beste borroka-estrategia bat asmatu zuen: Krabelin eta arrosen azpian ezkutatu zen: Dontzeila bat haiek jasotzera etorri zen. Erle batek bezala hegan atera eta ziztatu egin zuen. |
Kupido erle bat balitz bezala irudikatzeak bere egiten ditu tradizio konplexudun hainbat irudi poetiko: gaztetasunaren lorea, maitasunaren eztena desloratze gisa irudikatzea, eta, eztia, maitasunaren jariakin gisa.[2]
Kupido eta izurdeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Antzinako zein geroagoko artean, Kupido sarritan izurde baten gainean ibiltzen ageri da. Antzinako Erromako sarkofagoetan, irudi horrek arimaren bidaia irudikatzen duela dirudi. Irudi hori hasiera batean dionisiar erlijioarekin erlazionatzen zen.[3] Erromako Behe Inperioko Britanian aurkitutako mosaiko batean, itsasoko jainko Neptunoren ahotik desfile bat irteten ikus daiteke, lehenengo izurdeak eta gero txoriak gorantz abiatzen dira, Kupidorengana. Alegoria horren interpretazio baten arabera, Neptunok arimaren jatorria irudikatzen du, bizitza sortu zeneko materian, eta Kupidok garaitzen du, arimak desiratzen duen patu gisa.[4]
Beste testuingurutan, motibo jolastia da Kupido izurde batekin egotea. Ponpeiako lorategi bateko estatuetan, esaterako, izurde batek Kupido olagarro batengandik salbatzen du eta Kupidok izurde bati heltzen dio. Izurdea, maiz modu fantastikoan egina, iturri bateko turrusta gisa ere ager daiteke.[5] Florentziako (Italia) Palazzo Vecchion dagoen Aro Modernoko iturri batean, badirudi Kupidok izurde bat itotzen duela.[6]
Antzinaroan, izurdeak gizakiekin adiskidetsu irudikatzen ziren maiz, eta izurdeak berak maitasuna irudika zezakeen. Pliniok izurde baten ipuina kontatzen du: Pozzuoli hirian, izurdeak egunero laku bat zeharkatzen zuen eskolara joan behar zuen mutiko bat bizkarrean hartuta. Mutikoa hil zenean, izurdeak hil arte egin zuen negar.[7]
Mitologiako eszena erotikoetan, Kupido izurdearen gainean ibiltzeak amodioaren leuntasuna irudika lezake,[8] edo, bestela, baliteke Kupido itsasoko piztia baten gainean zangalatrau egoteak amodioaren bidaia basatiaren alderdi lasaigarria irudikatzea.[9] Izurde baten gainean dabilen Kupido Neptuno eta Anfitriteren ezkontza irudikatzen duten eszenetan ager daiteke, edota Neptunoren Garaipenean, itsasoko thiasos izenez ere ezaguna den eszenan, alegia.
Larrua jotzearen deabrua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mitoak Kristautasunera egokitzeko, Erdi Aroko mitografoek moralki interpretatu zituzten. Haien arabera, Kupido «larrua jotzearen deabrua» izan daiteke.[10] Orleanseko Teodulfo berritzaileak, Karlomagnoren erreinuaren garaiko idazleak, Kupido berriro interpretatu zuen figura seduktore baina maltzur gisa: jendea bizioaren infernu alegorikora eramateko, desioa erabiltzen duen pertsonaia.[11] Teodulforen arabera, Kupidoren gezi-ontziak haren buru biziotsua irudikatzen zuen, arkuak maltzurkeria, geziek pozoia eta argi-zuziak pasio erretzailea. Aproposa zen Kupido biluzik erretratatzea, haren iruzurra eta maltzurkeria ez estaltzeko.[12]
- ↑ Youens, Susan. (2000-06-22). Hugo Wolf and his Mörike Songs. Cambridge University Press ISBN 978-0-521-65159-2. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Youens, Susan. (2000-06-22). Hugo Wolf and his Mörike Songs. Cambridge University Press ISBN 978-0-521-65159-2. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Huskinson, Janet; Alcock, J.. (1998). «Life in Roman Britain» Britannia 29: 465. doi:. ISSN 0068-113X. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Perring, Dominic. (2003). «'Gnosticism' in Fourth-Century Britain: The Frampton Mosaics Reconsidered» Britannia 34: 97. doi:. ISSN 0068-113X. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ «Phase B-3, proportion of remains from each SU producing faunal evidence» dx.doi.org (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Frothingham, A. L.. (1896-07). «Archaeological News» The American Journal of Archaeology and of the History of the Fine Arts 11 (3): 373. doi:. ISSN 1540-5079. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Huskinson, Janet; Alcock, J.. (1998). «Life in Roman Britain» Britannia 29: 465. doi:. ISSN 0068-113X. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Powell, Sarah. (2002-05). «Summary Catalogue of European Decorative Arts in the J. Paul Getty Museum2002261Gillian Wilson Edited by, Catherine Hess Edited by. Summary Catalogue of European Decorative Arts in the J. Paul Getty Museum. Los Angeles: J. Paul Getty Trust 2001. 320 pp., ISBN: 0 89236 632 X £45.00» Reference Reviews 16 (5): 33–33. doi:. ISSN 0950-4125. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Puttfarken, Thomas. «Aristotle, Titian, and Tragic Painting» Art and Thought (Blackwell Publishing Ltd): 9–27. ISBN 978-0-470-77419-9. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Stanbury, Sarah. (1995). «Medieval Mythography: From Roman North Africa to the School of Chartres, A.D. 433-1177 by Jane Chance» Arthuriana 5 (4): 117–120. doi:. ISSN 1934-1539. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Chance, Jane. (2014-12-02). «Dante’s Self-Mythography:» Medieval Mythography, Volume 3 (University Press of Florida): 39–125. ISBN 978-0-8130-6012-5. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).
- ↑ Lutz, Cora E.. (1957-01). «The Commentary of Remigius of Auxerre on Martianus Capella» Mediaeval Studies 19: 137–156. doi:. ISSN 0076-5872. (Noiz kontsultatua: 2020-05-05).