Lankide:Joxan Garaialde/Alvar Aalto

Wikipedia, Entziklopedia askea

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aalto Kuortanen jaio zen, mendebaldeko kultura klasikoko familia batean. Haren aitak, Johan Henrik Aaltok, ingurumen-proiektuak egiten zituenak, finlandiar naturaren babesarekin harremanetan jarri zuen. Bere ama, Selma Mathilda Hackstedt, irakaslea zen

Batxilergoa Jyväskylän ikasi zuen, eta, gaur egun Helsinkiko Unibertsitate Politeknikoa denean, arkitektura, non irakasle batzuk, eta, bereziki, Armas Eliel Lindgren, nazionalismo erromantikoaren partaide ziren, Finlandia goraipatzeko sustrai historiko eta identitarioak bilatzen zituen mugimendu artistikoa. 1917an, Finlandiako gerra zibilean (1918an amaituko zena) parte hartu zuen[1][2]. 1921ean lizentziatu ondoren, ikasketa bidaia luze bat egin zuen Europa iparraldean zehar[1]. 1923an, bere arkitektura estudioa ireki zuen Jyväskylän[3]. 1925ean, Aino Marsiorekin ezkondu zen[1], bere hainbat proiektutan kolaboratu zuen arkitektoarekin. Biak elkarrekin, Erdialdeko Europan eta Italian zehar ibili ziren[1]. Hamarkada horretan, hainbat abangoardiaren pentsamenduan parte hartu zuen, Bauhausenean batez ere, eta artista eta kritikariekin harremanak ezarri zituen; horien artean, Laszlo Moholy-Nagy nabarmendu zen. 1928an, CIAMeko kide izendatu zuten, arkitektura modernoko kongresu garrantzitsuenak, zeinetan Le Corbusier eta Sert kategoriako arkitektoek parte hartzen zuten. Erik Bryggman-ekin ere kolaboratu zuen denbora batez, eta hark modernitate puruago eta funtzionalistago bat hartzera bultzatu zuen, bere lehen lanetako klasizismo nordikoaren aurka jarriz[1][3].

Alvar Aaltoren estudioa Helsinkin (1954–56)

1927an, Turku-ra joan zen lehenik, eta, 1933an, Helsinkira; ordurako, arkitektoak nolabaiteko ospea zuen. Urte hartako Londresko altzarien erakusketa, P. Shandek antolatuta, bere lanaren nazioarteko erakusketa askotariko lehena izan zen, 1938an MOMAn egindakoa bezala. 1935ean, bere emazteak Aino Marsiok, Maire Gullichsenek eta Aaltonek Artek enpresa sortu zuten, arkitekto bikotearen diseinuak masiboki ekoizteko[1]. Enpresarentzat diseinatu zuen lehen aulkia: berezko egurrezko egitura auto-sostengarri batean ezarria eta patentatua izan zena. Bere konpainiaren ekoizpen-pieza klasikoetako bat Aalto loreontzia da, Savoy ere deitua.

Urte batzuek atzerrian lan egin zuen, eta, 1940an, Finlandiara itzuli zen, Errusiar-Finlandiako Lehen Gerraren ostean. Bizi izan zen lekuetako bat Estatu Batuak izan ziren, eta, bertan, arkitektura irakasle izendatu zuten Massachusettseko Teknologia Institutuan (MIT).

1942an, Finlandiako Arkitektoen Elkarteko presidente hautatu zuten. 1944ko Bigarren Errusiar-Finlandiako Gerraren ostean, hainbat hiri-proiektu burutu zituen herrialdea berreraikitzeko ezarritako estatu bulegoko buru izendatu zutenean. Bigarren Mundu Gerran, nazien klasizismoarekin harremanetan jarri zen bere ordezkari nagusiaren, Albert Speerren, bitartez. 1946 eta 1948 artean, Estatu Batuetan bizi izan zen arkitekto eta irakasle gisa. Orduan, Frank Lloyd Wright ezagutu zuen[1].

Bere lehen emaztea, Aino Marsio, hil baino lehen, bulegoan argitaratutako lanak «Aino eta Alvar Aalto» izenpetu ohi ziren. Marsiok zuzenean kolaboratu zuen diseinatzaile gisa proiektuen etxeko aspektutan. Beraren izaera paziente eta lasaia oreka garrantzitsua izan zen Aaltoren bizitza oldarkorra eta ez ortodoxoan. 1949an, bere emaztea, Aino Marsio, zendu zen, eta, 1952an, Elissa Mäkiniemi-rekin ezkondu zen, Aino bezala arkitekto eta kolaboratzaile, zeinak hura hil zenean (1976ko maiatzaren 11n Helsinkin gertatu zena) amaitu gabeko proiektuen eraikuntza zuzendu zituen[3].

[[Kategoria:XX. mendeko arkitektoak]] [[Kategoria:Finlandiako arkitektoak]]

  1. a b c d e f g Aipuaren errorea: Konpondu beharreko erreferentzia kodea dago orri honetan: ez da testurik eman proyecto izeneko erreferentziarako
  2. Aipuaren errorea: Konpondu beharreko erreferentzia kodea dago orri honetan: ez da testurik eman aa2 izeneko erreferentziarako
  3. a b c Aipuaren errorea: Konpondu beharreko erreferentzia kodea dago orri honetan: ez da testurik eman dic izeneko erreferentziarako