Leonor Izquierdo

Leonor Izquierdo
	; (1909) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Leonor Izquierdo Cuevas
Jaiotza	Almenar de Soria, 1894ko ekainaren 12a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Soria, 1912ko abuztuaren 1a (18 urte)
Hobiratze lekua	El Espino Cemetery, Soria (en)
Heriotza modua	berezko heriotza: tuberkulosia
Familia
Ezkontidea(k)	Antonio Machado (1909 - 1912)
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak

Leonor Izquierdo Cuevas (Almenar de Soria, 1894ko ekainaren 12a - Soria, 1912ko abuztuaren 1a) Antonio Machado poeta andaluziarraren emaztea izan zen. Bikotea 1909an ezkondu ziren baina neska, tuberkulosiak jota, hiru urte geroago hil zen. Leonorren heriotzak poeta erabat markatu zuen eta asko dira bere poesian aurki daitezkeen min horren aztarnak. Soriako Espino hilerrian dago lurperatuta.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Leonor Isabel Cuevas eta Ceferino Izquierdo Guardia Zibileko sarjentuaren seme-alaba nagusia zen. Arreba bat, Antonia, eta anaia bat izan zituen. Almenar gazteluko kuartel-etxean jaio zen, Almenar de Sorian.^[1] 1908ko urtarrilean Sorian zegoen, osaba-izeben pentsioan, eta han ezagutu zuen Antonio Machado, garai hartan Soriako hiriburura iritsi berria zen institutuko irakaslea. Laster maitemindu ziren.^[2] Urtebete pasatxo igaro zen, eta ezkongaiek beste baten zain egon behar izan zuten neskak ezkontzeko legezko adina lortu arte. Ezkontza 1909ko uztailaren 30ean egin zen, goizeko hamarretan, Santa María la Mayor elizan.^[3] Ondoren, ezkongaien bidaia egin zuten eta, beste hirien artean, Donostian eta Iruñean egon ziren.^[4]

Hilabete bat zen Leonorrek 15 urte zituela eta poetak 34 zituela (garai hartan ezkontzeko batez besteko adina 25 urtekoa zen emakumeentzat).^[5] Pronostiko guztien kontra, ezkontza ulermen eta zoriontasunaren eredua izan zen, hainbesteraino non emazte gazteak poetaren lana maite izan baitzuen. Hala adierazi dute Antonio Machadoren bizitzako pasarte horren lekuko guztiek.

1911ko uztailean, beka batekin ikasketak zabaltzen ari zen senarrari Parisen laguntzen ari zitzaiola odola botaka hasi. Zenbait astez erietxe batean sartu zuten. Diagnostikoa tuberkulosia zen, garai hartan gaixotasun hilgarria. Garai hartan, aire garbiaren sendaketak ziren gaixotasun izugarri horren aurkako 'erremedio' bakarra. Hori zela eta, Soriara itzuli ziren, eta etxe bat alokatu zuten Nuestra Señora del Mirón baselizaren ondoan. Hobekuntza labur eta engainagarri baten ondoren, Leonor 1912ko abuztuaren 1ean hil zen.^[6]