Lisinopril

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lisinopril
Formula kimikoaC21H31N3O5
SMILES kanonikoa2D eredua
SMILES isomerikoa
C1C[C@H](N(C1)C(=O)[C@H](CCCCN)N[C@@H](CCC2=CC=CC=C2)C(=O)O)C(=O)O
MolView3D eredua
KonposizioaNitrogeno eta karbono
Motakonposatu heterozikliko eta azido karboxiliko
Estereoisomeroalisinopril R,S,S-isomer (en) Itzuli
Masa molekularra405,226 Da
Erabilera
Tratatzen ducongestive heart failure (en) Itzuli, hipertentsio, acute myocardial infarction (en) Itzuli eta hipertentsio
Rolaantihypertensive drug (en) Itzuli, cardiotonic (en) Itzuli eta Angiotentsinaren entzima bihurtzailearen inhibitzaile
Identifikatzaileak
InChlKeyRLAWWYSOJDYHDC-BZSNNMDCSA-N
CAS zenbakia76547-98-3
ChemSpider4514933
PubChem5362119
Reaxys4276619
Gmelin43755
ChEMBLCHEMBL1237
EC zenbakia278-488-1
ECHA100.071.332
MeSHD017706
RxNorm1546022
Human Metabolome DatabaseHMDB0001938
UNII7Q3P4BS2FD
NDF-RTN0000147537
KEGGD00362
PDB LigandLPR
Ohar medikoa
Ohar medikoa
Oharra: Wikipediak ez du mediku aholkurik ematen. Tratamendua behar duzula uste baduzu, jo ezazu sendagilearengana.

Lisinoprila[1] angiotentsinaren entzima bihurtzailearen inhibitzaile bat da, hipertentsioa, bihotz-gutxiegitasuna eta miokardio infartu akutua tratatzeko erabiltzen dutena. Diabetesaren giltzurrunetako eta erretinako konplikazioak prebenitzeko ere erabiltzen dute.

Historikoki, angiotentsinaren entzima bihurtzailearen hirugarren inhibitzailea izan zen, kaptopril eta enalaprilaren ondoren, eta 1990eko hamarkadaren hasieran sartu zen.[2] Lisinoprila beste AEBIak bereizten dituzten propietateak ditu: hidrofiloa da, bizitza luzea du eta ez da metabolizatzen gibelean.

Farmakologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lisinoprila enalaprilaren lisinaren analogoa da. Beste AEBI batzuk ez bezala, lisinopril ez da prodroga bat eta gernuan kanporatzen da aldaketarik gabe. Gaindosien kasuan, dialisi bidez kanpora daiteke.

Erabilera klinikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haren indikazioak, kontraindikazioak eta albo-ondorioak AEBI guztien antzekoak dira. Ohiko eguneko dosia, indikazio guztietan, 2,5 mg-tik 40 mg-ra bitartekoa da paziente sentikorrentzat.

Arreta-neurriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erabilitako dosia egokia ez bada edo medikuak agintzen ez badu, gaindosiek bat-bateko tentsio-erorketak eragin ditzakete.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskalterm: [Farmakoak Hiztegia] [2022]
  2. Patchett A, Harris E, Tristram E, Wyvratt M, Wu M, Taub D, Peterson E, Ikeler T, ten Broeke J, Payne L, Ondeyka D, Thorsett E, Greenlee W, Lohr N, Hoffsommer R, Joshua H, Ruyle W, Rothrock J, Aster S, Maycock A, Robinson F, Hirschmann R, Sweet C, Ulm E, Gross D, Vassil T, Stone C. (1980). «A new class of angiotensin-converting enzyme inhibitors.» Nature 288 (5788): 280-3. PMID 6253826..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Medikuntza Artikulu hau medikuntzari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.