Mannerheim lerroa

Mannerheim lerroa
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Errusia
Errusiako oblastak	Leningrad oblasta
Koordenatuak	60°30′N 29°25′E / 60.5°N 29.42°E
Historia eta erabilera
Irekiera	1920
Suntsipena	1945
Arkitektura
Materiala(k)	Hormigoi armatua
Ondarea

Mannerheim lerroa gotortutako defentsa-sistema bat izan zen, Finlandiak Sobietar Batasunetik defendatzeko Neguko Gerra baino lehen eraikia. Kareliako istmoan zehar hedatzen zen. Bigarren Mundu Gerran bi herrialdeen arteko gatazkaren eszenatoki odoltsuenetako bat izan zen.^[1] XX. mendeko lehenengo hiru hamarkadetan egin zen.

Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere izena komunikabideek C. G. E. Mannerheimen omenez eman zioten izendapenetik dator. Mannerheim finlandiar landa-mariskala zen, eta Finlandiak Sobietar Batasunaren gerra-makineria erraldoiaren aurka eskainitako erresistentziaren ondorioz ospe handia lortu zuen.

Egitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Linea berrehun metrailadore habia inguruk osatzen zuten, Finlandiako golkoko kostaldetik Taipaleraino, Summatik eta Vuoksi ibaitik igaroz. Summa inguratzen zuen eremua puntu ahulentzat hartu zen, eta, horregatik, gotorrena izango zen.^[2]

Finlandiako golkoko kostaldean, lerroa Saarenpäären gotorlekuan bermatuko litzateke, eta Ladoga aintziraren ertzean, berriz, defentsa-ardatz nagusia Järisevären gotorlekua izango litzateke.

Maginot lerroak eta garai hartako antzeko beste sistema batzuek ez bezala, Mannerheim lerroa ez zen bunker erraldoien segidetan oinarritzen, baizik eta ingurunean eta haren eraginkortasunerako gorabehera geografikoetan antolatzen zen. Horrela, finlandiarrek harri eroriak eta erraldoiak bezalako elementuak baliatzen zituzten defentsarako posizioak kokatzeko. Horren guztiaren osagarri, kamuflaje-teknikak hobetu ziren.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kareliako istmoan defentsa-lerro bat eraikitzeko lehen planak Finlandiako Gerra Zibilaren ondoren planteatu ziren, eta Mannerheim izan zen sustatzaile nagusia. Hala ere, ez ziren kontuan hartu gerra ostean dimisioa eman ondoren. Azkenik, linea 20 eta 30eko hamarkadetan eraikiko zen.

Lehenengo bunkerrak 1921 eta 1924 bitartean altxatu ziren. Bigarren fasea 1932an hasi zen, eta Neguko Gerrak eten zuen. Bigarren Mundu Gerran zehar, lerroak bi hilabetez jasan beharko zuen sobietarren erasoa. "Marat" eta "Oktyabrskaya Revolutsiya" korazatuen erasoa hainbat aldiz jasan zuen 1939ko abendua eta 1940ko urtarrila bitartean. Hala ere, bere artilleriak armada sobietarra bere operazio basera itzultzera behartzea lortuko zuen.

Gerran, bi lehiakideen propagandak nabarmen puztu zituen Mannerheim lerroaren hedadura eta magnitudea. Finlandiarren justifikazioa begi bistakoa zen, tropen morala handitzea bilatzen baitzuten, soldaduen artean arrakastarako itxaropen gehiago sortuz. Sobietarren aldetik, kopuruz eta armamentuz hainbat aldiz txikiagoa zen etsai baten aurkako aurrerapen geldoa justifikatu nahi zen.^[3]

Zuzeneko ondorio gisa, Mannerheim Linearen defentsarako gaitasuna faltsutu egin zen sobietar eta mendebaldeko iturri historikoetan. Nolanahi ere, Mannerheim lerroa lubakietan eta beste gotorleku txikiago batzuetan oinarrituko litzateke batez ere. Bunkerrak txikiak ziren, eta ezin zuten goarnizio ugaririk eduki. Artilleriako piezak ere oso urriak ziren.

Neguko Gerraren ondoren, Armada Gorriko ingeniariek oraindik zutik zeuden instalazioak bota zituzten. Hala ere, Jarraipenaren Gerran, finlandiarrak eta sobietarrak inguruneak eskainitako abantailak aprobetxatzen saiatu ziren, nahiz eta lerroa ez zen berriro gotortuko, ez 1941eko Finlandiako erasoaldian, ez 1944ko sobietarren erasoan.^[4]