Manuel Longares
Manuel Longares | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Madril, 1943ko abuztuaren 27a (80 urte) |
Herrialdea | Espainia |
Hezkuntza | |
Heziketa | Madrilgo Complutense Unibertsitatea |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea |
Manuel Longares (Madril, 1943ko abuztua) espainiar idazlea da.
Zuzenbidea ikasi zuen Madrilgo Complutense Unibertsitatean eta kazetaritza Eskola Ofizialean. Kazetari gisa lan egin zuen hainbat egunkari eta aldizkarirentzat: El Europeo, Nuevo Diario, Diario 16, Cambio 16, El Mundo, El País. 2004an Mesonero Romanos saria jaso zuen El País egunkarian idatzitako artikuluengatik. Eleberriak, kontakizunak, saiakerak eta itzulpenak idatzi ditu. 2001eko Kritrika saria irabazi zuen Romanticismo eleberriarekin.
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Eleberriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- El enfermo (1964)
- La novela del corsé (1979)
- Soldaditos de Pavía (1984)
- Operación Primavera (1992)
- No puedo vivir sin ti (1995)
- Romanticismo (2001)
- Nuestra epopeya (2006)
- Los ingenuos (2013)
- El oído absoluto (2016)
- Sentimentales (2018)
Kontakizunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Apariencias (1992)
- Extravíos (1999)
- La ciudad sentida (2007)
- Las cuatro esquinas (2011) Francisco Umbral saria
- Cuentos (2017)
Saikerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Pío Baroja. Escritos de Juventud (1972)
- Azorín, el sacrificio de José Martínez (1973)
- Madrid, ida y vuelta (1989)
- La literatura del silencio (2002)
Itzulpena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Solo y dolido, J. V. Foix; 1993.