Marifé Arroyo
| Marifé Arroyo | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | La Font de la Figuera, 1946ko azaroaren 17a (77 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Lehen hizkuntza | gaztelania |
| Familia | |
| Ezkontidea(k) | Josep Piera |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania katalana |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | irakaslea |
| Lantokia(k) | Barx eta Gandía |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Marifé Arroyo, La Mestra izenez ezaguna (La Font de la Figuera, Valentzia, 1946ko azaroaren 17a) irakasle aitzindaria valentziera ikastetxeetan sartzen eta eredu aurrerakoia erabiltzen 1980ko hamarkadan Barxeko eskolan.[1] 2007an, Carulla Fundazioaren "Premi Jaume I d'Acció Ciutadana" saria jaso zuen, valentziera eskola publikoan sartzeko konpromiso pedagogikoagatik.[2]
Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Salamancako etorkin gaztelarren alaba, Arroyo 1960ko hamarkadako Berrikuntza Pedagogikoaren Mugimenduarekin lotu zen.[3] 1974an valentziera eskola publikoan sartu zuen lehen pertsonetako bat izan zen. Eskola herrikoi, demokratiko eta valentziararen alde egin zuen, eta, horren ondorioz, errepresaliatu eta kanporatu egin zuten Barxeko eskolatik, eta Gandiako Roís de Corella ikastetxera joan behar izan zuen, han zuzendari izatera heldu zen.[4]Bere borroka zela eta, Arroyo ikastetxeetan valentziera ezartzeko erabakia hartu zuten irakasleen belaunaldi baten ikur bihurtu zen.[1]
1972an, Josep Piera idazle eta itzultzailearekin ezkondu zen. 1992an Trapatroles, lecturas para la educación primaria liburuaren argitalpenean parte hartu zuen. 30 urte baino gehiagoko konpromiso pedagogikoa, linguistikoa eta herrikoa izan ondoren, 2007an erretiratu zen.
Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Víctor Gómez Labrado idazleak Arroyo La Mestra nobelaren protagonista bihurtu zuen, Barxeko valentzierako irakasle baten lana kontatzen duena.[5][6]Lana 1995ean argitaratu zen eta etengabe berrargitaratu da.[7][8]
- 2007an, Arroyok Premi Jaume I d'Acció Ciutadana saria jaso zuen. Carulla Fundazioaren eskutik, eskola publikoan valentziera sartzeko konpromiso pedagogikoagatik.[3][9] Sarien edizio horretan, Daniela Grau, Ipar Kataluniako hizkuntzaren eta kulturaren defendatzailea, eta Joan Francesc López Casasnovas, Menorcako kataluniar hizkuntza eta literaturaren ikaslea ere omendu zituzten.[10]
- 2017an, Valentziako ZOO musika-taldeak Arroyo omendu zuen "La Mestra" abestiarekin. Gainera, Kantu-letra horrek Cerverí XXIII. saria jaso zuen.[11][12]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Torna "la mestra" del valencià. 07-07-2010.
- ↑ «Entrevista a Marifé Arroyo, mestra i símbol de l’ensenyament en valencià – VALLDIGNA DIGITAL (arxiu 04-08)» valldignadigital.blog.cat.
- ↑ a b Memòria de l’any2007 | XXV Premis d’Actuació Cívica | Marifé Arroyo “La mestra”. .
- ↑ Aparisi, Mayte. (2022-10-11). «Marifé Arroyo, coneguda com 'la Mestra', parla del seu alumnat de Barx: "Ells em van ensenyar la llengua"» À Punt.
- ↑ La Costera amb els ulls de les dones. .
- ↑ Charla en clave de mujer: Maria Fernanda Arroyo. .
- ↑ valència, paco cerdà. (2010-07-07). «Torna "la mestra" del valencià» Levante-EMV.
- ↑ «La editorial Bromera presenta en Gandia la reedición de 'La Mestra'» Las Provincias 2010-06-04.
- ↑ «La Federació Llull, Premi d'Honor de la Fundació Lluís Carulla» VilaWeb.cat.
- ↑ 324cat. (2007-10-01). «La Federació Llull guanya el Premi d'Honor 2007 de la Fundació Lluís Carulla» CCMA.
- ↑ «Marifé Arroyo, 'La mestra': «La cançó de Zoo em va emocionar quan la vaig escoltar»» dBalears 2018-09-09.
- ↑ «David Nel·lo gana el Prudenci Bertrana de novela» La Vanguardia 2017-09-21.
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Labrado, Víctor.' La Mestra. Edicions Bromera, 2010, 296. or. ISBN 9788498246834.
