Mise en abyme

Wikipedia, Entziklopedia askea
Jan van Eycken Arnolfini senar-emazteen erretratua (1434) mise en abîmearen adibidea dugu. Obraren arrazoia berriz ere erdiko zatiaren ispiluan agertzen da, beheko irudian handituta.
Xehetasuna

Literaturan, «mise en abîme» esamolde frantsesa, hitzez hitz itzulita «labarrean jartzea» esan nahi duena, kontaketa baten barruan antzeko edo gai bereko beste bat txertatzean datzan prozedura narratiboari dagokio, Errusiako matrioxka edo panpinen antzera, metaliteratura-forma fraktal bat. Hizkuntza askotan, hala nola alemanean, gazteleraz, ingelesez eta italieraz, zuzenean erabiltzen da lokuzio frantsesa, itzuli gabe. Era berean, adierazpenaren erabilera orokortu egin da antzeko egiturak erabiltzeko hainbat arlotan, hala nola, zinematografian, antzerkian («antzerkia antzerkian»), argazkigintzan, arte grafikoetan oro har eta matematikan (autoantzekotasuna eta fraktalak).[1] Ez da nahastu behar enmarkatutako narrazioarekin. Adibide adierazgarriena Mila eta bat gau da, kontakizun batzuk biltzen dituena, eta kontakizun horiek, aldi berean, kontakizun osoaren osagai dira. Frankenstein eleberriak ere teknika berbera darabil, kontakizuna kontakizunen barruan sartuz.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Michel Fariña, Juan Jorge; Laso, Eduardo. «Una puesta en abismo de la Ley» 2021.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]