Edukira joan

Monsalud monasterioa

Koordenatuak: 40°29′29″N 2°39′40″W / 40.49141295°N 2.66108916°W / 40.49141295; -2.66108916
Wikipedia, Entziklopedia askea
Monsalud monasterioa
Kultura ondasuna
Kokapena
Estatu burujabe Espainia
Autonomia Gaztela-Mantxa
ProbintziaGuadalajarako probintzia
UdalerriaSacedón
Koordenatuak40°29′29″N 2°39′40″W / 40.49141295°N 2.66108916°W / 40.49141295; -2.66108916
Map
Historia eta erabilera
Irekiera1141
Suntsipena1835
Arkitektura
EstiloaRomanesque architecture in Spain (en) Itzuli
Ondarea
BICRI-51-0000602

Santa Maria de Monsalud monasterioa Guadalajarako probintziako Córcoles herri espainiarreko monasterio zistertar bat da. Altxor Artistiko Nazionalaren monumentu historiko-artistiko izendatu zuten 1931eko ekainaren 3ko dekretuaren bidez.[1] Gaur egun, interes kulturaleko ondasuntzat jotzen da.

Monsalud monasterioa Erdi Aroko garrantzitsuenetako bat izan zen Iberiar penintsulan, eta gaur egun Guadalajarako probintzian eraikitako hiru monasterioetako bat da, Bonaval eta Ovilakoekin batera.

Ez dago haren sorrerari buruzko datu askorik, baina Gaztelako Extremaduraren birpopulazioan kokatu behar da, XIX. mendean. Aipatzen duen lehen dokumentu fidagarria 1167koa da, eta bertan Joan Trevesek, Huetekoak, monasterioari eta Zisterraren Ordenari Córcoles herrixka eta bere lur guztiak ematen dizkio, 1169an Alfontso VIII.a Gaztelakoak berretsi zuen.

Bere etxe ama Scala Deiko monasterio kartujoa izan zen (Escaladei, La Morera de Montsant, Tarragona), nondik bere lehen abadea, Fortun Donato, eta ondorengo batzuk etorri ziren. Monasterioa erromesaldi gune garrantzitsu bihurtu zen, Monsaludeko Ama Birjinaren irudiaren debozioagatik, besteak beste, amorruaren, bihotzeko atsekabeen eta malenkoniaren, deabrutuen eta begiko gaitzaren aurkako abokatutzat jotzen baitzen.

Monasterioa Alcarrian propietateak pilatzen joan zen, eta XVI. mendean lortu zuen arrakastarik handiena. Hala ere, arazo ekonomikoak XIII. mendean sortu ziren. XV. mendearen amaieran pobretu egin zen, hein handi batean abadeen kudeaketa txarraren ondorioz. Bere garrantzia gutxituz joan zen mendeetan zehar, eta 1835ean itxi egin zen. Monasterioko eraikinak esku publikoetara pasa ziren Mendizabalen desamortizazioaren ondoren, 1836an.[2]

2015 eta 2016 artean, abandonatutako hamarkaden ondoren, monasterioa partzialki zaharberritu eta Alcarriako sorginkeriari eskainitako museo gisa egokitu zen.[3]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]