Edukira joan

Nieve de Medina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Nieve de Medina

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakNieve de Medina
JaiotzaMadril, 1962 (61/62 urte)
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzagaztelania
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea

IMDB: nm0210221 Facebook: nievedeamores Edit the value on Wikidata

Nieves de Medina (Madril, 1962) espainiar aktore eta zuzendaria da.

María Ruizekin hasi zen interpretazioa ikasten, eta William Layton Antzerki Laborategian osatu zuen trebakuntza. Madrilgo Arte Dramatikoko Errege Eskola Nagusiak eman zion titulua eszena-zuzendaritzan, eta bikoizketako aktore gisa trebatu zen Taurusen.[1]

2000. urtean ezagutarazi zen Achero Mañasen El Bola filmean, baina inflexio-puntua Fernando León de Aranoaren Los lunes al sol izan zen, bi urte geroago.[2]

Kontakizun labur eta antzezlan batzuk idatzi ditu: Ni con el pétalo de una rosa Madrileko Lara antzokian antzeztu zen 2010ean, Juanfra Rodríguezen zuzendaritzapean, eta Finados y confinados 2021ean Teatros del Canalen antzeztu zen bere zuzendaritzapean.[3] Bi dokumental idatzi eta zuzendu ditu: Por si te vas te quedas 2017an, eta 2021ean Normalidad 20, Covid 19ko pandemiari buruzko film laburra.[4][5]

Eszenako zuzendari gisa, lanak puntualak izan dira, interpretazioari eman baitio lehentasuna: La fiesta del vino, Madril 1988; La Húngara, Mario Frattirena (1990); Noche de Guerra en el museo del Prado, Rafael Albertirena (1998); Enfermos de Esperanza, Enrique Mijaresena (1998); Una fiesta para Boris, Thomas Bernhardena, Madrid 2001; Finados y confinados, Teatros del Canal, 2001.[1]

Film laburrak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Maika (1995), Igor Fioravantirena.
  • Ricardo del Castilloren Alas de ángel (2001).
  • Cuando nadie nos mira (2003), Pau Atienzarena.
  • José Javier Rodríguez Melcónen Recursos humanos (2004).
  • Hijo, Nicolás Melinirena (2007).
  • Cafè pendent (2007), Jep Sánchez eta Quim Paredes artistenak.
  • El cuento de la vida. Carmen Panadero Manjavacasena (2014).
  • Yonquis y yanquis (1996), José Luis Alonso de Santos, Francisco Vidalen zuzendaria (Olimpia antzokia, CDN)
  • Hamelin (2006), Juan Mayorga; zuzendaria, Andrés Lima, Teatro de La Abadía.
  • Shakespeareren Hamlet (2008), Juan Diego Bottoren zuzendaritzapean (María Guerrero Antzokia, CDN)[6]
  • José Ramón Fernándezen La tierra (2009), Javier García Yagueren zuzendaritza (Valle -Inclán antzokia, CDN)[7]
  • Antonio Tabaresen La punta del iceberg (2014), Sergi Belbelbelbelbelbelbelelen zuzendaritzapean (Teatro de La Abadía, Madril)[8]
  • Las bicicletas son para el verano (2017), Fernando Fernán Gómezen eskutik, César Olivaren zuzendaritzapean (Teatro Fernán Gómez, Madril)
  • Nina Rayneren consentimiento (2018), Magüi Mira Zentro Dramatiko Nazionalak zuzendua.[9]
  • Noelia Adánezen Carmiña (2020), Ximena Veraren zuzendaritza (Teatro del Barrio, Madril)[10]
  • Finados y confinados (2021), Nevos de Medinak idatzia eta zuzendua (Teatros del Canal, Madril)[11]
Zinemako Idazleen Zirkuluaren dominak[12]
Urtea Kategoria Filmea Emaitza
2002 Bigarren mailako emakume aktorerik onena Los lunes al sol Irabazle
Aktoreen Batasunaren sariak
Urtea Kategoria Filmea emaitza
2002 Zinemako bigarren mailako emakume aktorerik onea Los lunes al sol Irabazle
  • Malagako Espainiako Zinemaldiko Saria, José Javier Rodríguez Melconen Recursos Humanos filmeko film labur bateko aktore onenari (2004).

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]