Oxiklorazio

Wikipedia, Entziklopedia askea

Kimika organikoan oxiklorazioa C-Cl lotura sortzeko prozesua da. Kloroa usatu ordez hidrogeno kloruroa baliatzen da oxigenoaren batera[1]. Ikuspegi industrialetik prozesu erakargarria da hidrogeno kloruroa kloroa baino merkeagoa delako.

Sintesia eta erabilera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Normalean kobre(II) kloruroa erabiltzen da agente katalizatzaile moduan, baina potasio kloruroa, aluminio kloruroa eta beste kloruro batzuk kokatalizatzaile gisa usa daitezke[2].

Oxiklorazioaren substraturik baliatuena etilenoa da eta prozesua 1,2-dikloroetanoa produzitzeko erabiltzen da. Izan ere, atzen hau oso monomero inportantea den binil kloruroa sintetizatzeko lehengaia da[3].

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Ingelesez) Rossberg, Manfred; Lendle, Wilhelm; Pfleiderer, Gerhard; Tögel, Adolf; Dreher, Eberhard-Ludwig; Langer, Ernst; Rassaerts, Heinz; Kleinschmidt, Peter et al.. (2006). «Chlorinated Hydrocarbons» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (American Cancer Society)  doi:10.1002/14356007.a06_233.pub2. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2021-04-25).
  2. «Oxychlorination» www.oxy.com (Noiz kontsultatua: 2021-04-25).
  3. Vicario Hernando, Jose Luis & Moreno Benitez, Isabel. Kimika organiko industriala. EHU, 68 or. ISBN 978-84-692-7831-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]