Protoidazkera

Wikipedia, Entziklopedia askea
Kamiana Mohylako petroglifoak dituen harri bat.

Protoidazkera Eurasian, K.a. III. milaurtean agertu ziren lehenengo idazkera sistemak dira. Sistema hauek aurreko tradizioetan oinarritu ziren; aurrekari horek, sinbolikoak izanik, oraindik ezin dira idazkerak bezala sailkatu nahiz eta horren ezaugarri asko izan. Protoidazkeretan, informazioa hedatzeko, sinbolo ideografikoak erabili ziren baina ez zuten eduki linguistiko zuzena. Beraz, sinbolo horiek esanahia zuten baina ez ziren hitzen errepresentazioak. Sistema hauek batez ere Neolito garaian aurkitzen dira baina Goi paleolitoren adibideak ere ezagutzen dira: Ukrainako Kamiana Mohyla edo "harrizko hilobia".

Ezagutzen diren sistemak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Askotan idazkera eta protoidazkera arteko muga ez da oso argia. Batzutan ere zaila da sistema batzuen ulermena eta nola interpretatu behar diren. Hori gertatzen da, adibidez, Inka Inperioaren kipuekin. Hemen aurkitutako batzuk aipatuko ditugu.

Paleolitoan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Penintzulan eta Frantzia aldean, XX. mendeko amaieratik, 88 sinbolo bildu dira. Sinbolo horiek idazkera moduan erabiliak bezala ikus daiteke. Bi zonaldetan aurkitu dira: Penintsularen iparraldetik (Euskal Herri barne) gaur egungo Frantzira, eta penintsularen hegoaldean, Malagan: Piletako eta Nerjako leizetan.[1]

Neolitoan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tărtăriako taulak sinboloekin.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]