Saluen
| Saluen | |
|---|---|
|
|
|
| Kokapena |  Myanmar Thailandia Tibet Txina |
| Luzera | 2.815 km |
| Arroa | 320.000 km² |
| Emaria | 10.000 m³/s |
| Iturburua | Goi-ordoki tibetarra |
| Ibai ahoa | Andaman itsasoa |
 |
|
Saluen[1] (birmanieraz: သံလွင်မြစ်, Thanlwin, θàɴlwɪ̀ɴ mjɪʔ ahoskatua; mon hizkuntzaz: သာန်လာန်, san lon ahoskatua; tibeteraz: རྒྱལ་མོ་རྔུལ་ཆུ།; txinera tradizionalez: 怒江; pinyinez: Nù Jiāng; Shan: Nam Kong (Kong ibaia); thailandieraz: แม่น้ำสาละวิน, mɛ̂ː náːm sǎːla.win ahoskatua) Hego-ekialdeko Asiako 2.815 km ibaia da. Bere iturria Tibeten dago, hortik Txinako Yunnanera doa, non Nujiang (怒江) izena duen. Txina utzita, Myanmar eta Thailandia zeharkatzen ditu, azkenean Andaman itsasoan Mawlamyaingetik gertu itsasoratzeko.
Eskualdeak 7.000 landare mota eta 80 galtzeko bidean dauden animaliak dituelako, UNESCOk Biosferaren Erreserba izendatu zuen 2003an.
Nu herriak (txineraz: 怒族), ofizialki Txinako gobernuak izendatutako talde etnikoa, ibai honetatik hartzen dute bere izena.
Ibaiadarrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Moei ibaia (
Thailandia) - Pai ibaia ( Thailandia)
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
 |
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Saluen  |
- ↑ Euskaltzaindia (2012-06-29), 171. araua: Asiako toponimia, http://www.euskaltzaindia.net/dok/arauak/Araua_0171.pdf. Noiz kontsultatua: 2013-05-25.
