Sophie Alour

Sophie Alour
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Quimper, 1974ko abenduaren 24a (49 urte)
Herrialdea	Frantzia
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	jazz saxophonist (en) , jazz clarinetist (en) eta musikagilea
Genero artistikoa	jazza
Musika instrumentua	saxofoia; Klarinetea; txirula
Diskoetxea	Plus Loin Music; Naïve; Q123028897
	sophiealour.com

Sophie Alour (Quimper, Bretainia, 1974ko abenduaren 24a) jazzeko bretainiar saxofoi-jotzailea da.

Chrystelle Alour piano-jotzailearen ahizpa eta Julien Alour tronpeta-jotzailearen arreba da.^[1] Hasieran klarinetea jotzen ikasi bazuen ere, saxofoi tenorrean adierazten da batez ere. 2000n hasi zen Stéphane Belmondo, Christophe Dal Sasso eta Rhoda Scott bezalako musikariekin, eta, 2005az geroztik, bere albumak hainbat formatutan grabatu ditu, konposizio pertsonalak eta inprobisazio librea eskainiz.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sophie Alour klarinetea ikasten hasi zen 13 urterekin, Quimperko musika-eskola batean. Geroago kontatu izan du orduan ez zitzaiola musika-tresna hori gustatzen, eta John Coltraneren saxofoiaren soinua erreproduzitu nahi izaten zuela, arrakastarik gabe.^[2] Gerora hasi zen saxofoi tenorra ikasten, 19 urte inguru zituela, nagusiki autodidakta, Parisko CIM eta IACP jazz- eta musika-eskoletan egindako ikastaroetan.

2000n hasi zen jazz-eszenan saxofoi-jotzaile gaztea, “Vintage Orchestra”-n parte hartuz. Urte hartan, Stéphane Belmondo tronpeta-jotzailearekin bat egin zuen, seikote bat osatzeko, eta Parisko zenbait klubetan izan zen. Christophe Dal Sassoren orkestran ere parte hartu zuen.

2004an, Sophie Alourrek emakume musika-talde batean parte hartu zuen, Rhoda Scott organo-jotzaileak zuzendua, Airelle Bessonekin eta Julie Sauryrekin batera. Horri esker, saxofoian bere jokoa gehiago garatu ahal izan zuen. Urte hartan zehar, Wynton Marsalis tronpeta-jotzailearen arreta erakarri zuen, eta bere orkestran parte hartzeko hautatu zuen.^[3] Halaber, Aldo Romano bateria-jotzailearen proiektu batean parte hartzeko eskatu zitzaion, eta, 2004an, Jazz à Vienne jazzaldiko eszenatoki handian egindako interpretazioagatik nabarmendu zen.

Hurrengo urtean, Insulaire bera buru zen lehen diskoa eman zuen argitara; kritikak oso ongi hartu zuen.^[4] Vintage Orchestra taldearekin elkarlanean aritu zen berriro, Thad albuma grabatzen.

2006an, Christophe Dal Sassoren eta Belmondo anaien Ouverture albumaren grabazioan parte hartu zuen. 2007an, saxofonistak Alexandre Saada pianistaren boskotearekin parte hartu zuen Be Where You Are albumeko grabazioetan. Urte hartan argitaratu zuen bigarren albuma, Uncaged, kritikaren ebaluazio onak jaso zituena. Bi urtez, Frantziako eta atzerriko hainbat hiritan jotzen jardun zuen. 2010ean, Sophie Alourrek hirugarren albuma aurkeztu zuen, Opus 3 izenekoa, Yoni Zelnik kontrabaxu-jotzailearekin eta Karl Jannuska bateria-jotzailearekin hirukotean, bere aurreko albumean ere berarekin zituen bi musikari. Hurrengo urtean, Christophe Dal Sassoren Prétextes albumean parte hartu zuen.

2012an, La géographie des rêves izeneko albuma argitaratu zuen saxofonistak. Sophie Alourrek beste boskote bat osatu zuen, ondo ezagutzen dituen bi musikarirekin, Yoann Loustalot eta Nicolas Moreaux, eta bi berrirekin, Frédéric Pasqua bateriarekin eta Stéphan Carraci bibrafonoarekin.

2020an, beste hirukote bat sortu zuen, El Temps virtuose, Guillermo Latil biolontxelo-jotzailearekin eta Pierre Perhot gitarra akustiko eta elektrikoarekin.^[5] Le Temps virtuose albuma 2023ko urrian atera zuten, eta hirukotea Anne Paceo bateria-jotzailearekin elkartu zen.^[2]

Estiloa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nerabezaroan klarinetean prestatua, Sophie Alourrek lehen hiru albumak aukeratu zituen saxofoi tenorrean adierazteko. La géographie des rêves albumean, lehen aldiz pieza batzuk interpretatu zituen klarinete baxuan, bere adierazteko modua osatzen duen beste ikuspegi bat. Hirukotean, laukotean edo boskotean grabatuz, interpretatzen dituen piezak osatuak edo hein batean osatuak egon daitezke, eta taldearentzako espazio inprobisatua ere eskaintzen dute, jazzaren ohiko kodeak edo formatuak erreproduzitzen saiatu gabe. Hauexek dira bere saxofoi-jokoaren ezaugarri nagusiak: jarrera pausatua maiz, uzkurtu gabeko edo kokots-kolperik gabeko keinu soila. Philippe Carles autoreak dioenez, "eroso sentitzen da grabe dotoreetan", eta dio bere musika-tresnaren soinua "barea dela, baina inoiz ez haize-ufadarik gabea".

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2007: Djangodor, talentu berriaren kategorian.
2020: Django-Reinhardt saria.^[6]
2022: Artista instrumentala Victoires de jazz-en.
2022: Chevalier de l'ordre des Arts et de Lettres.^[2]

Diskografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2005: Insulaire (Plus Loin Music) Laukotea: Sylvain Romano, David Grebil, Guillaume Naud eta bi gonbidatu, Stéphane Belmondo eta Emmanuel Bex.
2007: Uncaged (Plus Loin Music) Boskotea: Laurent Coq pianoan, Yoni Zelnik kontrabaxuan, Karl Jannuska baterian eta Sébastien Martel gonbidatua, gitarran.
2010: Opus 3 (Plus Loin Music) Alour tenorra da nagusiki pianorik gabeko hirukotean, Zelnik kontrabaxu-jotzailearekin eta Jannuska bateria-jotzailearekin.
2012: La géographie des rêves (Plus Loin Music) Boskotea: Stéphan Caracci bibrafonoan, Frédéric Pasqua baterian, Yoann Loustalot tronpetan eta Nicolas Moreaux kontrabaxuan.
2014: Shaker (Naïve)
2018: Time for Love (Music From Source)
2021: Joy (Enjoy) (Music From Source) Zortzikotea: Sophie Alour saxofoi tenorrean, txirulan eta konposatzen, Raphaëlle Brochet kantu indiarrean, Fiona Monbet biolinarekin, Abdallah Abozekry sazarekin eta kantuan, Damien Argentieri pianoan, Donald Kontomanou baterian, Philippe Aerts kontrabaxuan, Ersoj Kazimov derboukan.
2023: Le Temps virtuose (Music From Source)

Gonbidatu gisa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Christophe Dal Sassorekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004: Ouverture, Dal Sasso Big Band (Ouverture)
2011: Prétextes (Discograph)
2014: John Coltrane: A Love Supreme, Dal Sasso/Belmondo Big Band (Jazz&People)
2019: The Palmer Suite, Dal Sasso Big Band (Jazz&People)
2021: John Coltrane's Africa/Brass Revisited, Dal Sasso Big Band (Jazz&People)^[7]