Sumidero arroila

Sumidero arroila
Sumidero arroila
	II. maila: parke nazional
Mota	naturagune babestua eta arroila
Geografia
Koordenatuak	16°50′54″N 93°06′20″W / 16.8483°N 93.1056°W
Estatu burujabe	Mexiko
Mexikoko estatu	Chiapas
Ur-gorputza	Grijalva

Sumidero arroila (gaztelaniaz: Cañón del Sumidero) Chiapasko Tuxtla Gutiérrez hiriburutik bost kilometrora dagoen arroil sakona da. Chiapa de Corzo udalerrian dago. Ekologikoki balore handia du. Sumidero Arroila parke nazionalaren barruan dago. Haren irudia Chiapasako armarrian agertzen da. Arroila Chicoasén urtegian amaitzen da.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arroila horrek labar bat du, 1,000 m-tik gorako altuera duena, eta Grijalva ibaiaren ibilguaren gainean dago, 250 m-tik gorako sakoneran. Faila geologikoa duela hamabi milioi urte inguru ireki zen Chiapas iparraldeko mendilerroan. Eztarriaren sakoneratik 1.300 metro baino gehiagora altxatzen diren hormak ditu. Bertan, Chiapas eta Tabasco estatuak zeharkatzen dituen Grijalva ibaiaren urak isurtzen dira eta Mexikoko golkoan amaitzen da. Hegoaldeko ahoan, arroila Chiapa de Corzon hasten da, eta Manuel Moreno Torres presa hidroelektrikoaren urtegi artifizialean amaitzen da. Chicoasén urtegia izenez ezagutzen da.

Fauna eta flora[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inguru honek, nahiz eta gizakiaren presentzia izan, ekologikoki balore handia du.

Zonaldearen morfologiak altuera desberdinetan ikusten diren hainbat mikroklima eragin zituen. Sakonean Bromeliaceae espezieak berde eta gorri nabarmentzen diren bitartean, 1.000 metro gorago pinuak eta quercus espezieak daude.

Hain argiak ez diren malda leunak dituzten hegaletan, ceibak eta ocoteak daude non Crax rubra hegaztiak eta armiarma tximinoak babesten diren. Inguru horietan bizi izan ziren jaguarrak eta beste felino batzuk lekuz aldatu dituzte gizakien presentziak. Ez, ordea, hegazti ugari, hala nola belatzak, ahateak, lertxunak, pelikanoak eta, batzutan, Harpia harpyja harraparia.

Bere oihana ertaina da, baxua. Hemen armiarma tximinoa (Ateles geoffroyi), Tamandua mexicana ugaztuna, Crax rubra hegaztia, krokodiloak, besteak beste, kaimanak eta bagres mota batzuk aurkitzen dira.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Formazio hau Pleistozenoko faila geologiko baten ondoriozko lur-geruzen banaketa baten emaitza da. Bere tamaina eta landaretza tropikal oparoagatik, arroila hau Chiapas estatuko erakargarritasun turistiko garrantzitsua da.

Sumideroko arroila konkistatzeko proiektua espainiarrak Chiapanekara iritsi zirenetik sortu zen. 1527an, Luis Marin kapitaina itsasaldi horretan saiatu zen, baina huts egin zuen. 1534an Tepetchiako gudu gogoangarria gertatu zen.^[1] Bernal Díaz del Castillok dioenez, chiapanekoek beren etsai inbaditzailea garaitu ezin zutenez, nahiago izan zuten beren burua Tepetchiako haitzetik botata hil, Sumideroko arroilaren goialdean.^[2]

1869an, Foudon eta Pedro Gastinel anaien talde frantziarra Sumidero arroila zeharkatzen saiatu ziren, guztiak abenturan hil zirelarik. 1915etik 1922ra, Marcos E. Becerra maisuak eta chiapaneko talde batek aurrerapen garrantzitsuak egin zituzten, baina ez ziren abentura handira abiatu; arroilaren goialdea aztertu zuen lehen taldea izan zela jakin zen. 1958ko maiatzaren 17an, Ikastetxe Militar Heroikoak, ondo hornitutako espedizio batean, Francisco J. Grajales jeneral eta Chiapasko gobernadore ohiaren agindupean, Sumidero zeharkatzea proposatu zuten, ezbehar askoren ondoren atzera eginez. Ordura arte, horixe izan zen Sumendi arroila gehien sartu zen espedizioa: bizpahiru kilometro inguru La Ceiba parajetik. 1959ko abuztuan, Georgie White Clark Ibaien Emakumea buru zuen talde bat tarte txiki batean sartu eta itzuli egin zen, zeharkaldia bere indarrak baino handiagoa zela egiaztatu ondoren.^[3] Urte horretan bertan, bi hilabete lehenago, Francisco Fernández Alberdi esploratzaile espainiarra berak eraikitako txalupa batean sartu zen goiz batean; inoiz ez zen jakin Grijalva ibai emaritsuaren barruan zer zorte izan zuen. 1960ko apirilean Sumidero arroila konkistatu zuten, 1960ko martxoaren 31n Chiapaneco Pañuelo Rojo taldeak egin zuen balentria. Data hori baino lehen, ingurua esploratu gabe egon zen bere 25 km-ko luzeran.

Iristeko bideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iristeko modurik erosoena eta ohikoena automobilez, autobusez edo ibilbide gidatu bat ordainduz da. Ibilbide horrek txalupan egindako ibilbide bat eta Chicoasen presaren aurrean dagoen gune ekoturistikoa barne har ditzake. Tuxtla Gutierrezeko errepidea hartu Arroilako begiratokiraino.

Beste aukera bat, ikusgarriena, txalupan iristea da. Cahuaré errekastoko edo Chiapa de Corzo hiriko ontziralekuetatik itsasoratu daiteke. Arroila ezagutzeko ere badira txalupaz egiten diren ibilbideak.