Tengo sueños eléctricos

Tengo sueños eléctricos
Jatorria
Argitaratze-data	2022
Izenburua	Tengo sueños eléctricos
Jatorrizko hizkuntza	gaztelania
Jatorrizko herrialdea	Belgika, Frantzia eta Costa Rica
Ezaugarriak
Genero artistikoa	sarbide-bizipena eta film dramatikoa
Iraupena	101 minutu
Kolorea	koloretakoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Valentina Maurel (en)
Historia
Jasotako sariak	Leopard for Best Direction (en) ; IFFI Best Film Award (en)
Nominazioak	International Submission to the Academy Awards (en) ; Costa Rica

Tengo sueños eléctricos 2022ko Valentina Maurel costarricar zinema zuzendariaren film dramatikoa da.

Sinopsia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Kotxean doaz San Jose hiriko kaleetatik. Aitak gidatzen du, eta aldamenean doa ama. Eva eta ahizpa txikia atzeko eserlekuetan doaz. Eva leihotik begira doa, ahizpak egiten dizkion umekeriei kasurik egin gabe. Ama musika aldatzen saiatzen ari da, baina ez du botoiekin asmatzen. Aitak eskua kentzen dio behin eta berriro, eta kolpe batez itzaltzen du irratia. Garaje baten sarrerara iristen dira, eta aita kotxetik irteten da. Giltza batzuekin atea irekitzen saiatzen da, baina ez du lortzen, eta amorruz kotxe barnera begiratu ondoren, kotxeari lehenik eta ondoren bere buruari kolpeka hasiko da. Amak kasurik ez egiteko esaten die haurrei, eta irratiaren bolumena igotzen du. Txikienak izuaren izuz txiza egin du galtzetan, eta Eva kotxetik irteten da aitarengana hurbilduz. Aitak odoletan du kopeta.^[1]