Trapezioaren kumulua

Trapezioaren kumulua
	Irudi gehiago
Behaketa
Distantzia Lurretik	399 pc
Metaltasuna	−0,146
Aurkitzailea	Galileo Galilei
Konstelazioa	Orion
Abiadura erradiala	28,94 km/s
Igoera zuzena	83,81875 °
Deklinazioa	−5,38722 °
Izendapenak
	ikusi $11ES 0532-05.4; Izar Kumuluen eta Asoziazioen Katalogoa: OCl 528.0; Catalog of Components of Double and Multiple Stars (en) : CCDM J05353-0524; Caldwell katalogoa: C 0532-054; X-ray survey of the Large Magellanic Cloud by ROSAT (en) : RX J0535.3-0523; The Palermo Swift-BAT hard X-ray catalogue. II. Results after 39 months of sky survey (en) : PBC J0535.1-0522; $12MAXI J0535-052; $141 Ori;

Trapezioaren kumulua edo Theta¹ Orionis izar kumulu irekia da, Orion konstelazioko izen bereko nebulosaren erdian dagoena. Galileo Galileik 1617ko otsailaren 4an aurkitu zuen. Galileok izarretako hiru marraztu zituen (A, C eta D), baina ez zuen inguruko nebulosari buruzko oharrik egin.^[1] Laugarren osagaia (B) zenbait behatzailek identifikatu zuten 1673an, eta beste osagai batzuk geroago aurkitu ziren, 1888an zortzi guztira. Ondoren, izar batzuk bitar bezala sailkatu zituzten. Behaketa-baldintza egokietan 5 hazbeteko (127 mm-ko irekiera) teleskopio amateur batekin sei izarrak ikus daitezke.^[2]

Identifikazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oso erraza da identifikatzen, lau izarreko asterismo distiratsu samarra osatzen baitu. Laurak askotan A, B, C, D bezala identifikatzen dira, igoera zuzenaren goranzko ordenan. Lau izarretatik distiratsuena C da (Theta¹ Orionis C), 5,13ko itxurazko magnitudearekin. A eta B izar bitar ekplisatzaile gisa identifikatu dira.

Trapezioaren irudi infragorriak izarrarteko hodeiak sartzeko gai dira, eta askoz ere izar-osagai gehiago aurkitu dira. Multzoaren barruko izarren erdiak, gutxi gorabehera, lurruntze-disko zirkumestelarrak dituztela ikusi dute (horrek planeta osatzeko hipotesi probablea adierazten du). Gainera, nano marroiak eta beste izar batzuk identifikatu dituzte.

A, B, C, D, E eta F izeneko kumuluko 6 izar nagusiak baldintza onenetan konpon daitezke, 60 mm-ko irekiera baino ez duten teleskopio amateur txikiekin. Kumuluko izar bakoitzaren itxurazko magnitudea hauxe da: