Vanitas

Vanitas, Antonio de Pereda, 1636

Vanitas, Juriaen van Streeck.

Aisialdirako objektuak ( William Michael Harnett, 1879. Thyssen-Bornemisza Museoa). Heriotza gogora dakar itzalitako pospoloak, kea darion pipa edo egunkari zaharrak, egoera ezegonkorrean eta desordenatuan.

Bernardo Strozzi, Vanitas .

Vanitas latineko termino bat da eta esanahia harrokeria da baina ez urguiluaren zentzuan baizik eta hutsaltasun esanahiarekin. Zentzu artistikoan, natura hilen kategoria bat da, sinbolismo handikoa eta barrokoan asko erabilitako generoa, Holandan batez ere.

Izenburua eta haren ikuskera Koheletena liburuaren "Vanitas vanitatum omnia vanitas " (Huskeria hutsa, huskeria hutsa, dena huskeria da) pasarte batekin lotuta dago. Heriotzaren ziurtasunaren aurrean, munduko gozamenen ezdeusa aditzera eman nahi du. Aldi berean, natura hilen generoaren sorreraren funtsezko elementua da.

Bibliografia

• Lanini, Karine (2006). Dire la vanité à l'âge classique.