Vicent Pascual i Granell

Vicent Pascual i Granell
Bizitza
Jaiotza	Silla, 1944ko otsailaren 22a (80 urte)
Herrialdea	Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzak	katalana; gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	pedagogoa, eleberrigilea eta irakaslea
Kidetza	Katalan Ikaskuntzaren Institutuko Filologia Saila

Vicent Pascual i Granell (Silla, 1944ko otsailaren 22a) maisu, pedagogo eta idazle valentziarra da. Irakasle-ikasketak egin zituen eta 1970ean hasi zen irakaskuntzan. Ibilbide garrantzitsua izan du katalana Valentziako eskolan sartzeko prozesuan XX. mendearen azken urteetan eta XXI. mendearen hasieran. Hizkuntza irakaskuntzaren modernizatzeko prozesuan egin du lan.

Zabalkunde handia lortu duten material didaktikoaren prestakuntzan nabarmendu da, bereziki testuliburuena: Rodet, Penyagolosa, L'Arca, Cèrcol, etab. Parte hartu du, baita Diccionari Tabarca: valenciano-castellano/castellano-valenciano (1990) eta Diccionari Tabarca escolar: valenciano-castellano/castellano-valenciano (2015) lanetan ere. Hezkuntza elebidun eta eleaniztunari dagokionez, Vicent Salarekin batera, Un model educatiu per a un sistema escolar amb tres llengües (1991) liburuaren egileetako bat da. Horrez gain, zenbait artikulu argitaratu ditu aldizkari espezializatuetan eta dokumentu programatikoetan; adibidez, Un model d'educació plurilingüe i intercultural per al sistema educatiu valencià (Escola Valenciana, 2011). Urte askoan Alzirako CEFIRE Irakasleen Prestakuntza Zerbitzuan ibili da eta hasieran Editorial Gregal-eko aholkulari pedagogikoa izan zen.

Gazteentzako eleberriak ere idatzi ditu, hala nola El guardià de l'anell (1984), L'últim guerrer (1986), L'enigma del medalló (1996), i Els dorments (2014).

2013. urtean Kataluniako Ikasketen Institutuko atal filologikoan sartu zen.

2016. urtean Socarrat Major saria jaso zuen.^[1]^[2]

Hizkuntzen pedagogiako Vicent Pascualen ideia batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Vicent Pascual i Granell-en ustez, edozein hizkuntza-irakaslek kontuan hartu beharko lituzketen oinarrizko ideia batzuk^[3]:

Hizkuntzen ikaskuntza eta irakaskuntzaren helburua hizkuntza erabiltzeko trebetasuna lortzea izan behar du, ez "hizkuntza gaitasuna" lortzea.
Hizkuntza erabiltzeko trebetasuna komunikazio-jardueren bidez eta hizkuntzari buruzko gogoeta batzuen bidez, jarduera komunikatiboak eta gogoetak konbinatuz, lortu behar da.
Hizkuntzari buruzko hausnarketaren tratamenduak komunikazio-jardueretan integratuta egon behar du.
Esku-hartze unitate gehienak sintetikoak izan beharko lirateke (zereginak, sekuentziak, proiektuak...), benetakotasunaren ikuspegitik planteatuta, hau da, eskolatik kanpoko bizitza errealeko komunikazio-egoeren oso antzekoak edo antzekoak.
Esku hartzeko unitate didaktikoek helburu bikoitza izango dute: komunikazio-jarduerek arrakasta izatea eta aldi berean ikasleen hizkuntza erabiltzeko trebetasuna handitzea.
Esku-hartze unitate didaktikoek ikasleentzat garrantzitsuak, esanguratsuak, diren gai eta eduki ez-linguistikoak jorratu beharko lituzkete.
Hizkuntzen irakaskuntzan erabiltzen den terminologia, hizkuntza-eredua eta ikuspegi didaktikoa adostu egin behar dira irakasten diren hizkuntza guztietan. Hizkuntzen tratamendu integratua eta integrala beharrezkoa da.