Wolff-Parkinson-White sindromeak, bihotzaren goiko eta beheko ganberaren arteko bide elektriko osagarriak bihotz-taupada azkarra eragiten du.[1] Jaiotzean presente dagoen egoera nahiko arraroa da.
Bihotz-taupada bizkorreko pasarteak ez dira normalean bizitza arriskuan jartzen, baina bihotzeko arazo larriak gerta daitezke. Tratamenduak bihotz taupaden bizkorreko pasarteak gelditu edo prebenitu ditzake. Kateterretan oinarritutako (ablazioa) prozedurak etengabe zuzendu ditzake bihotzeko erritmo arazoak.
Bide elektriko gehigarria duten gehienek ez dute bihotz taupadarik azkarra. Wolff-Parkinson-White eredua deitua, egoera hau kasualitatez aurkitu da bihotzeko azterketa batean.
Normalean seinale elektrikoek bihotzetik nolabaiteko bidea jarraitzen dute. Horrek bihotza aldizka laguntzen du. Horrek bihotzak laster gertatzen diren taupadak edo taupadak gehiagorik ez izatea ekiditen du.[2]
Wolff-Parkinson-White sindromea duten pertsonetan, bihotzaren seinale elektrikoetako batzuk bide osagarrian behera doaz. Horrek bihotz-tasa oso azkarra sor dezake, takikardia supraventricular deritzona.
Wolff-Parkinson-White sindromea duten gehienek ez dute beste bihotzeko arazorik. Hala ere, arazo hau bihotzeko beste baldintza batzuekin lotuta egon da, esate baterako Ebsteinen anomaliarekin. Baldintza honen forma bat ere heredatzen da.
Maiztasuna bihotz-maiztasuneko pasarteak maiz gertatzen dira. Wolff-Parkinson-White sindromea duten batzuek bihotz-abiadura bizkorreko pasarte batzuk baino ez dituzte, beste batzuek astean behin edo bitan edo gehiagotan bizi ditzakete. Gainera, baliteke sintomak ere ez izatea, beraz, bihotzeko azterketak beste arrazoi batengatik hautematen da.[3]
Takikardiako atal batean egindako azterketa fisikoak minutu bakoitzeko 100 taupada baino gehiagoko bihotz-maiztasuna erakutsiko du. Bihotz-tasa arrunta 60 eta 100 taupadakoa da helduengan eta minutu bakoitzeko 150 taupada azpitik jaioberrietan, haurtxoetan eta haur txikietan. Odol presioa normala edo baxua izango da kasu gehienetan.
Pertsona azterketa egiteko unean takikardiarik ez badago, emaitzak normalak izan daitezke. Egoera ECG batekin edo ECG anbulatorioen jarraipenarekin diagnostikatu daiteke, hala nola Holter monitore batekin.
Ikerketa elektrofisiologiko intrakardiako (EEFIC) izeneko proba bihotzean kokatzen diren katetroak erabiliz egiten da. Azterketa honek bide elektriko osagarriaren kokapena identifikatzen lagun dezake.
Botikak, batez ere prokainamida edo amiodarona bezalako antiarritmikoak, bihotzeko taupadak kontrolatzeko edo prebenitzeko erabil daitezke.[4]
Tratamendu medikoekin bihotz-maiztasuna normaltasunez itzultzen ez bada, medikuek kardiobisio elektrikoa (shock) izeneko terapia mota bat erabil dezakete.
WPW sindromearen epe luzeko tratamendua oso maiz izaten da kateterren ablazioa. Prozedura hau hodi bat (kateterra) arterian sartzea da, ingineretik gertu ebakidura txiki baten bidez, bihotzaren eremura iristeko. Punta bihotzera iristen denean, bihotz-erritmo bizkorra eragiten duen eremu txikia suntsitzen da, erradiofrekuentzia edo energia izozte deituriko energia mota berezi bat erabiliz (cryoablation). Ikerketa elektrofisiologiko (EEFIC) baten baitan egiten da.
Bide osagarria cauterizatzeko edo izozteko bihotzeko kirurgiak WPW sindromearen sendatze iraunkorra ere eman dezake. Gehienetan, prozedura hau bihotzeko kirurgia behar bada beste arrazoi batzuengatik egiten da.
Bihotz taupada azkarrenen formarik larriena fibrilazio bentrikularra (VF) da, eta horrek shock edo heriotza azkar ekar dezake. WPW duten pertsonetan gerta daiteke batzuetan, batez ere fibrilazio aurikularra (AF) ere badute, hau da, beste bihotz-erritmo anormal bat. Bihotz-taupada azkar mota honek larrialdiko tratamendua eta kardiobisio izeneko prozedura behar ditu.
, heart conduction disease (en) 
Datuak: Q925092
Multimedia: Wolff–Parkinson–White syndrome / Q925092