Éloge de l'amour

Éloge de l'amour
Jatorria
Argitaratze-data	2001
Izenburua	Éloge de l'amour
Jatorrizko hizkuntza	frantsesa
Jatorrizko herrialdea	Frantzia eta Suitza
Banatze bidea	eskatu ahalako bideo
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film dramatikoa
Iraupena	97 minutu
Kolorea	zuri-beltzekoa eta koloretakoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Jean-Luc Godard
Gidoigilea(k)	Jean-Luc Godard
Antzezlea(k)
	Bruno Putzulu (en) ; Cécile Camp (en) ; Françoise Verny (en) ; Jean d'Ormesson ; Jean Davy (en) ; Jean Lacouture (en) ; Jérémie Lippmann (en) ; Mark Hunter (en) ; Noël Simsolo ; Remo Forlani (en) ; Audrey Klebaner (en)
Ekoizpena
Ekoizlea	Ruth Waldburger (en) ; Alain Sarde
Konpainia ekoizlea	Périphéria (en) ; Avventura Films (en) ; Vega Film (en) ; Arte France Cinéma (en) ; DF1 (en) ; Radio télévision suisse (en) ; Canal+
Bestelako lanak
Musikagilea	Arvo Pärt; David Darling (en) ; Ketil Bjørnstad (en) ; Karl Amadeus Hartmann (en)
Argazki-zuzendaria	Julien Hirsch (en) ; Christophe Pollock (en)
Fikzioa
Kontakizunaren tokia	Paris
Argumentu nagusia	maitasun erromantikoa
Historia
Nominazioak	International Submission to the Academy Awards (en) ; Suitza

Éloge de l'amour (euskaraz Maitasunaren gorazarre), 2001eko Jean-Luc Godard frantziarrak idatzitako eta zuzendutako film dramtiko bat da. Julien Hirschek eta Christophe Pollockek filmatu zuten filma, zuri-beltzean eta koloretan.^[1] Filmak kritika gogorrak jaso zituen. Kritikari garrantzitsu batzuk oso negatiboak izan ziren lanari dagokionez, baina beste batzuek beren hamarkadako film onenetakotzat jotzen dute. Filmean oinarrituta, ondoren, Éloge de l'amour poema liburua plazaratu zuen egilea.

Godard-ek esan duenez, "film batek printzipio bat, bitarteko bat eta amaiera izan behar ditu, baina ez nahitaez ordena horretan". Aforismo hori Éloge de l'amour-ek irudikatzen du, iraganeko ordena eta orainaldia alderantzikatzen baititu.

Argumentua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Filmean, hiru bikoteren bizipenak direla medio, maitasunaren hasiera, haren amaiera eta berriz elkartzea irudikatzen dira, baina ordena linealari jarraitu barik. Puzzlea ikusleak osatu behar duenez gero, hiru atalek sarri dirudite narrazio bera; azken buruan, bizitza etengabeko errepikatze gisa ikus daiteke. Hiru aldi horiek azaldu ez ezik, bizitzaren hiru aro berezi horiek deskribatu ere egiten ditu Gordardek. Horietako bitan, gazteak eta zaharrak biluzik ageri dira gizartean, zera irudikatzeko: Gordarden aburuz, zaurgarritasuna handiagoa da aldi horietan, helduaroan baino. Eta etengabeko inkomunikazio komunikatuan bizi da pertsona gizarte garaikidean.^[2]