Anush Babajanyan

Wikipedia, Entziklopedia askea
Anush Babajanyan
Bizitza
JaiotzaErevan, 1983ko urriaren 23a (40 urte)
Herrialdea Armenia
Hezkuntza
HeziketaAmerican University in Bulgaria (en) Itzuli
(2001 - 2006)
Hizkuntzakarmeniera
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria eta argazkilaria
Jasotako sariak
anushbabajanyan.org
Facebook: anush.babajanyan Twitter: anushbabajanyan Instagram: anushbabajanyan Edit the value on Wikidata

Anush Babajanyan (Erevan, Armenia, 1983ko urriaren 23a) fotokazetaria da.

4Plus emakume argazkilarien kolektiboaren sortzailea da, eta ezaguna da Kaukasoko gatazka-eremuetan egindako lanagatik. 2019an, emakume fotokazetariaren Canon beka jaso zuen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Anush Babajanyan 1983ko urriaren 23an jaio zen, Erevanen, Armeniako hiriburuan, eta Media Caucasus institutuan ikasi zuen.[1][2][3] 2005ean, World Press Photok eskainitako argazki-eskolen programa batean graduatu zen, eta, 2006an, Bulgariako Unibertsitate Amerikarreko kazetari-diploma lortu zuen.[4]

BBCrentzat azpikontratuta lan egin ondoren Armenian, fotokazetari independente bihurtu zen. 2008tik aurrera, Inlandish proiektua abiarazi zuen. Proiektu horretan, Erevango kaleetan beren jantziengatik nabarmentzen diren emakumeen argazkiak ateratzen ditu. 2009an, Anush Babajanyanek Gyumriko lurrikaratik bizirik atera ziren familien bizitza dokumentatu zuen. Haietatik 4.000 oraindik txabola osasungaitzetan (domiks) bizi dira, lurrikara gertatu eta hogei urtera.[5]

2013an, 4Plus kolektiboa sortu zuen Nazik Armenakyan eta Anahit Hayrapetyan ahizpa-kideekin.[6][7] Haien lehen proiektuak, mOther Armenia izenekoak, armeniar emakumeek dituzten arazo nagusiak deskribatzen dituzten argazkiak erakutsi zituen.[8]

Urte hartan bertan, Open Society Foundations Documentary Photography Project-en beka bat jaso zuen, Armeniaren eta Turkiaren arteko loturei buruzko lanean laguntzeko.[4]

2016an, Babajanyanek proiektu bat abiarazi zuen Erevanen Siriako Gerra Zibiletik ihes egin zuten armeniar siriarren esperientziak dokumentatzeko. Haren argazkiek errefuxiatuen etxeko bizitza eta aurreko bizitzetatik ekarri zituzten oroitzapenak erakusten dituzte.[9] John Stanmeyer eta Serra Akcanekin batera, Bridging Stories hasi zuen. Argazkigintzan trebatzeko programa horrek Instagramen eguneroko bizitzako argazkiak hartu eta partekatzeko aukera ematen die turkiarrei eta armeniarrei, herrien arteko ulermena sustatzeko.[10]

2017an, Boli Kostaldera joan zen, eta bikien botere mistikoen sinesmenaz interesatu zen.[11] 2019an, emakume fotokazetariaren Canon jaso zuen.[12]

Bere argazkiak The New York Times, The Washington Post, VICE News, National Geographic, Foreign Policy Magazine eta nazioarteko eta eskualdeko beste argitalpen batzuetan argitaratu ziren. UNICEFentzat ere lan egiten du.[13]

Sariak eta goraipamenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2013: Open Society Foundations Documentary Photo beka
  • 2017: Boli Kosta/Abidjaneko Frankofoniako VIII. Jokoetako argazki-lehiaketako zilarrezko domina.[1]
  • 2018: Bigarren postua Sony sarietan[14]
  • 2019: Emakume fotokazetariaren Canon beka

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • The House of Culture
  • A Troubled Home[15]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b Anush Babajanyan. .
  2. ↑ Lucía de la Torre; Hrant Khachatryan. (29-03-2021). The Armenian visionaries fighting to create a new contemporary culture for Yerevan. .
  3. ↑ Voon, Claire. (2016-09-19). The Street Style of Armenian Women. .
  4. ↑ a b Anush Babajanyan • Portfolio. 2017-06-06.
  5. ↑ Culture Vulture: Photojournalist Anush Babajanyan. .
  6. ↑ Empowering Women Through Photography. 2016-07-26.
  7. ↑ 4plus. .
  8. ↑ Photojournalists are changing the image of women in Armenia.. .
  9. ↑ Babajanyan, Anush. The Syrian Refugees Coming Home to Armenia. .
  10. ↑ James Estrin. (24-01-2017). Building Bridges Between Turkey and Armenia. .
  11. ↑ Singh, Maanvi. (2017-11-25). «PHOTOS: People Think The Twins Of Abidjan Can Make A Wish Come True» NPR.
  12. ↑ Lauréates de la bourse de la femme photojournaliste. .
  13. ↑ Anush Babajanyan and Melanie Sharpe. (Mai 2019). A Mother’s Love and UNICEF Help a Sexual Assault Survivor Move Forward. .
  14. ↑ 2nd Place, "The Twins Of Koumassi" by Anush Babajanyan. .
  15. ↑ A Troubled Home. .

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Anush_Babajanyan&oldid=9580867"(e)tik eskuratuta