Carmen Domingo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Carmen Domingo

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakCarmen Domingo Soriano
JaiotzaBartzelona1970eko ekainaren 21a (53 urte)
Herrialdea Katalunia
Hezkuntza
HeziketaBartzelonako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea
carmendomingo.com

Carmen Domingo Soriano (Bartzelona, 1970eko ekainaren 21a) bartzelonar filologo eta idazle feminista da. Saiakerak, eleberria eta antzerkia idatzi ditu, eta horietako lan asko Espainiako emakumeen historia ikertzera eta zabaltzera zuzendu ditu. 2022an, Espainiako Liburutegi Nazionaleko Emakume-idazleen Egunaren zazpigarren edizioko komisarioa izan zen, “Gerren aurretik, bitartean eta ondoren” lemapean.[1]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bartzelonako Unibertsitatean Filologia Hispanikoan lizentziatura egin zuen eta irakasle eta ikertzaile lan egin du Ain Choc-eko Unibertsitatean (Casablanca) (1993-1994).[2]

Hainbat komunikabide idatzitan parte hartu du, hala nola El País, 8TV, Le Monde diplomatique, El Viejo Topo, "Crónica Libre" edo El Periódico, baita irratietan ere (RNE edo Ser katean).

2022an komisarioa izan zen Emakume Idazleen Eguneko Espainiako Liburutegi Nazionalean, Gerren aurretik, bitartean eta ondoren gaiarekin. Gerrako eta gerraosteko testigantzak izan ziren hautatutako testuak

Beste modu batean, beren jatorrizko herrialdeetako ‘gerrak’ islatu zituzten emakumeak bilatu nahi izan nituen, egun horretan gertatutakoaren irudikapen zabala eta merezia emateko. Hala, gure penintsulako literaturako lumekin batera, hala nola Concepción Arenal, Emilia Pardo Bazán, Carmen Martín Gaite eta Almudena Grandesekin batera, besteak beste, Berta Cáceres hondurarra, Rosario Castellanos mexikarra, Alaíde Foppa guatemalarra, Ángela Jeria txiletarra edo María Eugenia Walsh argentinarra laguntzen aritu da.[3][4][5]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Domingok eleberria, antzerkia eta saiakera idazten ditu. Memoria historikoa aldarrikatzen du, eta Espainiako XX. mendeko historian emakumeak izan duen paperari buruzko lanak nabarmentzen dira. Lan horiek 2004an hasi ziren argitaratzen, lehena Con voz y voto. Mujer y política en España entre 1931 y 1945. Bi urte geroago, Nosotras también hicimos la guerra argitaratu zuen, eta gerra zibilean emakumeen rola aldarrikatu zuen.

Laura Freixas, Carmen Domingo eta Ana Iris Simón "Cancelado, El nuevo Macartismo" aurkezpenean

Conversaciones de alcoba (2009) eleberrian, falangismoan eragin handiena duten hiru emakumeen istorioak kontatu zituen. Horrekin batera, besteak beste, honako hauek ere batu ziren: Gala-Dalí (Espasa, 2016) eta No llores por mí (Storytel, 2018).

Saiogile eta dibulgatzailea izan zen, feminista da emakumeen eskubideen defentsan lan egin zuen. Derecho a decidir. Almudena Grandes erakundearen hitzaurrea duen El mercado y el cuerpo de la mujer lanean prekarietatean bizitzean erabakiak hartzeko benetako aukerak aztertu zituen. Emakumeen gorputzaren salmenta, prostituzioa eta alokairuko sabelak, Domingoren ustez, nazioarteko negozio garrantzitsu batek garatu duen egoera horren ondorio zuzenak dira.[6]

2023an, Cancelado, El nuevo Macartismo argitaratu zuen. Saiakera horretan, gure gizartean errealitate politikoa aldatu eta espejismo sentimentala sortu zen.[7] Ezereztearen kulturaz hitz egiten du, ezkerretik egiten dela salatzen du eta espiritu kritikoa sortzeko hezkuntzaren alde egiten du. «Eskuina ez da kentzen ari, eta ezkerra bai (...) hashtagaren eta titularraren garaian bizi gara, eta horregatik jende askok ez du sakontzen benetan zer gertatzen ari den jakiteko», kontraesana aintzat hartuz: «kentzea demokraziaren mesedetan defendatzea».[8]

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Yo maté a mi hija Hildegartantzerkirako lehen lana estreinatu zuen 2014/2015 denboraldian. Lan horrekin, Max 2016 Sarietarako hautagaia izan zen, Nobel Autore Onenaren kategorian. Lan hori 2008an Aurora Rodríguez Carballeiraren benetako historiarekin argitaratu zuen Mi querida hija Hildegart saiakeraren ondorio izan zen, eta 1933ko ekainaren 9an Hildegart Rodríguez Carballeira alaba hil zuen.[9][10][11]

Halaber, Max 2017 Sarietan finalista izan zen Autore Onenaren kategorian, Només són dones / Solo son mujeres lanarekin. Carme Portacelik zuzendu zuen, gerra zibila eta errepresio frankista jasandako bost emakumeren zuzeneko testigantzak.[12][13]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Guía inútil de /InternetInterneteko gida alferrikakoa (RBA, 2001)
  • No te quedes off-line/ Ez geratu off-line (Montena, 2003)
  • Cada oveja con su pareja/ Ardi bakoitza bere bikotekidearekin (Urano, 2003)
  • Los Flores. Artistas de ley, familia de raza/ Loreak. Lege-artistak, arraza-familia (MR, 2003)
  • Con voz y voto. Mujer y política en España entre 1931 y 1945/ Hizpidearekin eta botoarekin. Emakumea eta politika Espainian 1931 eta 1945 artean (Lumen, 2004)
  • Cocina japonesa para occidentales/ Sukaldaritza japoniarra Mendebaldekoentzat (Oceano 2005 )
  • Nosotras también hicimos la guerra/ Guk ere egin genuen gerra (2006)
  • Les mentides del PP/ PPren gezurrak (62. edizioa, 2006)
  • Los secretos de alcoba de las gueishas/ Geishen gelako sekretuak (Oceano 2007 )
  • Rojo, amarillo, morado/ Gorria, horia, morea. Ipuin errepublikanoak (Lankidetza, mr Astarté 2007)
  • Coser y cantar/ Josi eta kantatu (Lumen 2007)
  • Mi querida hija Hildegart/ Hildegart alaba maitea (Destino 2008)
  • Elkarrizketa alkoholdunak (Edebé 2009)
  • Por qué las japonesas no engordan/ Zergatik emakume japoniarrak ez diren gizentzen (Oceano - Anbar 2010)
  • La fuga/ Ihesa (B edizioak 2011)
  • De Fukushima a Corfú/ Fukushimatik Corfura (Taketombo Books, 2014)
  • Gala-Dalí(Espasa, 2016)
  • No llores por mí/ Ez negar egin nigatik (Storytel, 2018)
  • María Teresa y sus amigos/ María Teresa eta lagunak. María Teresa Leónen biografia politikoa (Atrapasueños, 2018)
  • El papel de las mujeres en la política/ Emakumeen eginkizuna politikan (Santillana, 2018)
  • Frida (Storytel, 2019)
  • Derecho a decidir. El mercado y el cuerpo de la mujer/ Erabakitzeko eskubidea. Merkatua eta emakumearen gorputza (Akal, 2020)
  • Cancelado. El nuevo Macartismo/Bertan behera utzi da. Makartismo berria (Círculo de Tiza, 2023)

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Yo maté a mi hija/Nik alaba hil nuen, Bartzelonan estreinatuta, Muntaner aretoan, 2014/2015 denboraldian. Eleberri-egile onenaren hautagaia, Max sariak.
  • Només són dones, Bartzelonan estreinatua Teatre Nacional de Catalunyan, 2015/2016 denboraldia. Autoretza onenaren finalista, Max sariak.
  • Solo son mujeres/ Emakumeak baino ez diradira, Abadiako Antzokian estreinatu zen Madrilen, 2015/2016 denboraldian. Autoretza onenaren finalista, Max sariak.
  • Red Room/ Areto Gorria, Bartzelonan estreinatua La Secan - Espai Brossa, 2020-2021 denboraldia. Susanna Barrancorekin batera.
  • Ara parlo jo/ Orain neuk hitz egino dut, Aurora Bertranaren bizitza, Bartzelonan estreinatua Sant Agustí komentuan, 2021-2022 denboraldian.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]