Claude-Hélène Perrot
| Claude-Hélène Perrot | |||
|---|---|---|---|
.jpg) | |||
| |||
| Bizitza | |||
| Jaiotza | Lembach, 1928ko irailaren 13a | ||
| Herrialdea |  Frantzia | ||
| Heriotza | Parisko 13. barrutia, 2019ko uztailaren 16a (90 urte) | ||
| Familia | |||
| Anai-arrebak | ikusi
| ||
| Hezkuntza | |||
| Heziketa | École pratique des hautes études Pariseko Letren Fakultatea doktoretza | ||
| Tesi zuzendaria | Georges Balandier | ||
| Doktorego ikaslea(k) | Dominique Juhé-Beaulaton (en)  | ||
| Hizkuntzak | frantsesa | ||
| Jarduerak | |||
| Jarduerak | historialaria, afrikanista, unibertsitateko irakaslea, dozentea eta bigarren mailako irakaskuntza katedraduna | ||
| Enplegatzailea(k) | Félix Houphouët Boigny University (en) (1966 - 1971) CNRS (1971 - 1973) Parisko Unibertsitatea I - Panthéon-Sorbonne (1973 - 1993) | ||
| Jasotako sariak | |||
| Kidetza | Comité de vigilance face aux usages publics de l'histoire (en) | ||
Claude–Hélène Perrot (Lembach (Rin Beherea), Frantzia, 1928ko irailaren 13a – Paris, Frantzia, 2019ko uztailaren 16a) frantziar historialari eta afrikazalea izan zen, Afrikako historia garaikideko irakaslea 1983tik 1993ra bitartean eta Boli Kostako historian aditua.[1]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Claude-Hélène Perrot Alsazian jaio zen, Franche-Comtéko familia batean. 'Eaux et forêts'-eko langilea zen aitaren lekualdatze profesionalak zirela eta, familia Orleansen Loten eta gero Parisen bizi izan zen. François Perrot neba da.[2] Sorbonako Historia eta Geografian lizentziatu zen 1950ean, eta CAPES lortu ondoren, bigarren hezkuntzako maistra izan zen, Cholet eta Coulommiers-en, 1955etik 1961era.
Afrika aurkitu zuen Senegalera egindako bidaia batean. Bidaia horren amaieran, École Pratique des Hautes Etudes delakoan matrikulatu zen, eta Roger Bastide eta Georges Balandierren ikasgaiak jarraitu zituen. Parisko Socidad Evangélica Misionerako artxiboetan lan egiten du eta Sotho Moshoeshoe I erregeari buruzko tesi bat prestatu zuen, Sorbonak 1963an lagundua, eta 1970ean argitaratu zen, Les Sotho et les Missionnaires européens XIX e siècle izenburupean.[3]
Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Boli Kostako ikerketa-zuzendaria izan zen, eta, ondoren, École des lettres d'Abidjan, gero Félix Houphouët-Boigny Unibertsitatean, 1971ra arte. Parisen, CNRSren alde egin zuen 1971tik 1973ra. 1973an, Paris 1 Unibertsitateko irakasle izendatu zuten. 1978an Les Anyi-Ndenyé et le pouvoir politique aux XVIII e et XIX e siècles izeneko doktorego-tesiaren alde egin zuen, Paris V Descartes Unibertsitatean, eta titulu berarekin argitaratu zen 1984an. Gero, 1983an, Parisko Unibertsitateko irakasle hautatu zuten 1. Akademiatik 1993an erretiratu zen, unibertsitateko mintegi bat zuzentzen eta Boli Kostara hizlari gisa bidaiatuz.[4]
Historiako erabilera publikoen aurrean Zaintza Batzordeko kidea izan zen.[5]
Ikerketa eta argitalpen-jarduerak.[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ikerketa-arlo nagusiak Boli Kostako eta Ghanako akanen historiari dagozkio, kolonizatu aurretik, batez ere Anyi eta Eotile; historialariek ahozko iturriak erabiltzea; Afrikako erlijioen eta botere politikoaren arteko harremanak.[6] Les Anyi-Ndenyé et le pouvoir politique aux XVIII e et XIX e siècles liburua Abiyanen berrargitaratu zen 2014. urtean.[7]
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Les Sothos et les missionnaires européens, Annales de l'université d'Abidjan, F, hartu 2/1, Impr. Darantière, Dijon, 1970, 192 or.
- Les Anyi-Ndényé et le pouvoir aux 18e et 19e siècles, Publications de la Sorbonne, 1982.
- «Les Missionnaires français et la construction d'un État. Le Lesotho au temps d'Eugène Casalis», in Daniel C. Bach (zuz.), La France et l'Afrique du sud. Histoire, mythes et enjeux contemporains, Karthala, 1990, 111-132 or.
- (zuz.) Lignages et territoire en Afrique aux XVIII e et XIX e siècles. Stratégies, compétition, intégration, Khartala, 2000
- Les Éotilé de Côte d'Ivoire aux XVIII e et XIX e siècles. Ezin hobea lignager eta erlijioa, Publications de la Sorbonne, 2008, coll. « Homme et société », 272 or.,
Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Sari akademikoak.
- Boli Kostako Kultur Merezimenduaren Ordena Nazionaleko komandantea.
- Entre discurso y escritura: aportación a la historia de África omenaldia Claude-Hélène Perrot izeneko nahasketa-bilduma, Monique Chastanetek eta Pierre Chrétien erakundeak zuzendua.[8]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Claude-Hélène Perrot, historienne de l’Afrique, est morte. 22 de julio de 2019.
- ↑ Philippe-Jean Catinchi. (17 de octubre de 2016). «Mort de François Perrot, résistant» Le Monde..
- ↑ [Compte-rendu] Jean-Claude Nardin. (1972). «Perrot (Claude-Hélène) : Les Sotho et les missionnaires européens au XIXe siècle. Préf. de G. Balandier» Revue française d'histoire d'outre-mer 214: 152-153...
- ↑ «Hommage à Claude-Hélène Perrot (1928-2019)» lhistoire.fr 22 de julio de 2019.
- ↑ http://www.bu.edu/africa/2007/02/01/february-2007/.
- ↑ « Claude-Hélène Perrot », notice de l'annuaire de l'Institut des mondes africains (IMAF).
- ↑ Claude-Hélène Perrot. Les Anyi-Ndényé et le pouvoir politique aux xviiie et xixe siècles. .
- ↑ Monique Chastanet et Jean-Pierre Chrétien, Entre la parole et l'écrit : contributions à l'histoire de l'Afrique en hommage à Claude-Hélène Perrot, Éd. Karthala, Paris, 2008, 270 p. ISBN 978-2-84586-994-3
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q49141640
Multimedia: Claude-Hélène Perrot / Q49141640