Fauziya Kasinga
| Fauziya Kasinga | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Kpalimé (en)  , 1977ko urtarrilaren 1a (47 urte) |
| Herrialdea |  Togo |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea |
Fauziya Kassindja, Fauziya Kasinga izenez ezagunagoa, (Kpalime, Togo, 1977) emakumeen genitalen mutilazioaren aurkako aktibista da. 1996an, nerabea zela, asiloa lortu zuen Estatu Batuetan, emakumeen genitalen mutilazioa saihesteko. Inmigrazioko Apelazioen Batzordeak (Board of Immigration Appeals) asiloa eman zion 1996ko ekainaren 16an, lehen auzialdiko epaile batek aldez aurretik eskaera errefusatu ondoren.[1] Kasinga kasuak aurrekari bat ezarri zuen Estatu Batuetako immigrazioko legean, eta horren ondoren asiloa eskatzen dutenek generoan oinarritutako jazarpen-arrazoiak argudia ditzakete.
Estatu Batuetara iristea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Fauziya 1994ko abenduaren 17an, 17 urte zituela, Estatu Batuetara asilo politiko bila iritsi zen. Iritsi zenean, bere dokumentuak faltsuak zirela aitortu eta asiloa eskatu zuen.[2]
Beste hiru emazte zituen 45 urteko gizon batekin ezkontzera behartu ondoren, etxetik ihes egin zuen. Kasingak ezkontza-ziurtagiria sinatzeari uko egin zion arren, upategi batean sartu zuten, emakumeen genitalen mutilazioa egin behar zioten pertsonen zain.[2]
Fauziyaren aitak babestu egin zituen bera eta bere ahizpak, baina hura hiltzean, Fauziyaren ama, Benindik zetorrena, Tchamba-Kunsuntu tributik bota zuten, eta Fauziyaren kontrola aitaren familiari pasatu zioten. Fauziyak mutilazioaren arduraduna iritsi baino lehen, ihes egin eta Estatu Batuetara heltzea lortu zuen, Washingtonen, D. C.n, lehengusua baitzuen. Newarkeko nazioarteko aireportura iristean, Fauziyak asilo politikoa eskatu zuen eta berehala atxilotu zuen Inmigrazio eta Naturalizazio Zerbitzuak.
Hasierako asilo-ukazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
1995eko abuztuaren 25ean, Filadelfian, Pennsylvanian, Donald V. Ferlise epaileak Fauziya Kasingari asilo politikorako eskaera ukatu egin zion. Bere irizpenean, Ferlise epaileak, Fauziyaren adierazpenen egiazkotasunean sinesten ez zuenak, zera esan zuen: "Nahiz eta berak Fauziyak esandakoa sinetsi, espedienteak ez duela frogatzen iraganean edo etorkizunean jazarpenik egon denik, ezin baitzitzaion esan jazarpenaren xede izan zela, gizarte-talde jakin bateko kide izateagatik. Epaile horrek hauxe diktaminatu zuen: " Tribuko emakume guztiak erdaindu edo mutilatu beharrean daudenez, ez zen bereziki hautatu erdaindua izateko".
Bere kasuak aurrera jarraitu zuen Immigrazioko Apelazioen Batzordean, eta bitartean atxilotuta jarraitu zuen Pennsylvaniako York konderriko kartzelan, depresio larria jasanda. Ferlise epailearen erabakiaren ondoren, 1995eko azaroaren 15ean, Immigrazio eta Naturalizazio Zerbitzuak eskaera bat ukatu zuen, baldintzapeko askatasunez kartzelatik ateratzeko.
1996ko martxoaren 13an, habeas corpus ekitaldia aurkeztu zen Fauziyaren alde, kartzelan zituen baldintza zailak zehaztuz eta libre uzteko eskatuz.
Patricia Schroeder ordezkariak, Estatu Batuetako Kongresuko beste hogeita bost kiderekin batera, Prokuradore Orokorrari apelazioa egin zion Fauziya aske utz zezan, eta euren kezka adierazi zuen, immigrazio-epaileak EGM jazarpen-modu bat delako printzipioa ez onartzea, eta, ondorioz, EGMk mehatxatzen duenak asilorako kalifika dezan. Kongresuko kideek adierazi zutenez, "EGMk giza eskubideak urratzen ditu, eta bidegabekeria larria litzateke gure asilo-sistema politikoak kontrakoa adieraziko balu eta, jakinaren gainean, emakume horiek jatorrizko herrialdeetara praktika anker eta iraingarri horri aurre egitera itzuliko balira".[3]
Kasingaren gertaera hainbat komunikabideren arreta erakarri zuen. Equality Now erakundeak ere laguntza-kanpaina bat antolatu zuen hura defendatzeko.[2]
Ebazpena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Azkenik, 1996ko ekainean, Immigrazioko Apelazioen Batzordeak asiloa eman zion.
Layli Miller-Muro abokatu eta aktibistak, Kassindja immigrazio-epailearen aurrean ordezkatu zuenak, Tahirih Justizia Zentroa sortu zuen, genero-arrazoiengatik jazarpenetatik ihes egiten duten emakume etorkinei laguntza legala eta medikoa emateko.
Karen Musalok, Batzordearen aldeko epaia bideratu zuen auziaren buru izan zenak, Generoari eta Errefuxiatuei buruzko Ikasketa Zentroa (Center for Gender and Refugee Studies, CGRS) sortu zuen. Erakunde horrek Kaliforniako Hastings Unibertsitateko Zuzenbide Fakultatean du egoitza, eta genero-arrazoiengatik ihes egiten duten emakume errefuxiatuak defendatzeko lan egiten du. Kasinga CGRSko Aholku Batzordeko kidea da
1998an, Bashir eta Kassindjak, egilekidetzan, ¿Nos oyen cuando lloramos?, argitaratu zuten Plaza eta Janés argitaletxean. Liburuan Kassindjaren bizipenak kontatzen ditu, 1999an eta 2000n Togotik ihes egin zuenetik.[4]
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
1998an, ¿Nos oyen cuando lloramos?,Bashir eta Kassindja egilekidetzan, Plaza eta Janés argitaletxea.
Ikus gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Aminata Diop. Malitik Frantziara ihes egin zuen 1989an, ablazioa saihesteko. EGM dela eta, asiloa lortu zuen lehen emakumea da.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Dugger, Celia W.. (16 de junio de 1996). June 9-15;Asylum From Mutilation. ISSN 0362-4331..
- ↑ a b c Dugger, Celia W.. (11 de septiembre de 1996). A Refugee's Body Is Intact but Her Family Is Torn. ISSN 0362-4331..
- ↑ Estados Unidos: La mutilación genital femenina y el asilo político: El caso de Fauziya Kasinga. 28 de junio de 2010.
- ↑ «Fauziya Kassindja | Layli Miller Bashir» www.compartelibros.com.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Our Early History: Fauziya Kassindja's Legal Victory Vídeo. (ingelesez)
