Festo
| Festo Φαιστός | |
|---|---|
 Jauregiko hegoaldeko sarrera nagusia. | |
| Datuak | |
| Estatu burujabe |  Grezia |
| Decentralized administration of Greece | Decentralized Administration of Crete |
| Eskualdea |  Crete Region |
| Unitate periferikoa | Heraklion (unitate erregionala) |
| Udalerria | Faistos Municipality |
| Koordenatuak | 35°03′04″N 24°48′51″E / 35.05123°N 24.814267°E |
 | |
| Azalera | 411 km² |
| Historia | |
| Eraikitzailea(k) | Ezezaguna |
| Garaia | Neolito |
| Garaia(k) | Neolito-Brontze Aroa |
| Kultura | Minoikoa |
| Metropolia(k) | Knossos |
| Indusketa | |
| Indusketa datak | 1874, 1900–1904, 1950–1971, 2007- |
| Zuzendariak | 1900–1904: Federico Halbherr eta Luigi Pernier 1950–1972: Doro Levi |
Festo edo Phaistos (grezieraz: Φαιστός, feˈstos ahoskatua; antzinako grezieraz: Φαιστός, pʰai̯stós) ahoskatua: latinez: Phaestus), zibilizazio minoikoaren gune garrantzitsuenetakoa izan zen eta aldi berean Kreta hegoaldeko hiri aberats eta boteretsuena. Uharteko hiri zaharrenetakoa da.
Kondairaren arabera Festos hitza du jatorria, Kretara alde egin zuen Heraklesen semeren izena hain zuzen ere.
Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Neolito garaitik bertan bazen biztanleria. Hiri minoikoak, jauregi inguruan hedapen handia izan zuen baina K.a. XV. mendean suntsitua izan zen. Hala ere, hiriak gutxienez K.a. VIII. mendera arte zutik eta biztanleriarekin iraun zuen eta Homeroren Iliadan[1] aipatu zuten. Geroago jauregi zaharraren hegoaldean, Rea deritzon tenplua eraiki zuten eta hiri berri eta aberatsa berriro bihurtu zen. Gaur egun garai honetako etxeen hondakinak bertan diraute, jauregiaren mendebaldean. K.a. II. mendean, aldameneko Gortinak, hiria suntsitu egin zuen eta bere lurraldeen menpe geratu zen.[2]
Arkeologia gunea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Indusketa arkeologikoak, 1884. urtean F. Halbherrek hasi zituen, ondoren Atenasko italiar arkeologia eskolak jarraitu zituen (zuzendaria F. Halbherr eta L. Pernier) 1900-1904 tartean , eta azkenik Doro Levik 1950-1971. urtera. Indusketa hauetan jauregi zaharra, errege auzoa eta jauregi berriaren biltokiak aurkitu zituzten.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Jean-Claude Poursat, La Grèce préclassique, des origines à la fin du VIe mairena eta abel, Nouvelle histoire de l Antiquité, bolumena 1, Seuil, coll. "Puntu Histoire", 1995, ISBN 2-02-013127-7.
