Germán Uribe
| Germán Uribe | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Armenia, 1943ko apirilaren 22a |
| Herrialdea |  Kolonbia |
| Heriotza | 2024ko urtarrilaren 20a (80 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Colegio de San Simón (en)  Parisko Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea, kazetaria eta diplomazialaria |
| Enplegatzailea(k) | Instituto de Crédito Territorial (en) High School of Public Administration of Colombia. (ESAP) (en) Instituto Colombiano de la Reforma Agraria (en) |
| Genero artistikoa | baliorik ez |
Germán Uribe (Armenia, Kolonbia, 1943ko apirilaren 22a – 2024ko urtarrilaren 20a) kolonbiar idazle, diplomazialari eta kazetaria izan zen.
15 liburu argitaratu zituen. Alemanian diplomazialaria izan zen eta Berlinen kontsula. Ibaguéko "Germán Uribe Kultura eta Ingurumen Fundazioak" eta Ibaguéko "Germán Uribe Liburutegi Publikoak" bere izena daramate. Semana aldizkariko zutabegilea 10 urtez. Parisko Sorbonan Filosofia eta Letrak ikasi zituen eta bere idatziak Kolonbiako eta atzerriko egunkari eta aldizkari ugaritan agertu ziren. Eleberrigilea, ipuin idazlea eta saiakeragilea, bere lanik nabarmenenak Vitola, El Semental, Bruna de otoño, Los desertores, Atrapados, Detrás del silencio eta Sartre en mi vida dira.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Batxilergoa San Simón de Ibagué ikastetxean ikasi zuen eta Filosofia eta Letretako lizentziatura egin zuen Parisko Sorbonan, eta bertara bidaiatu zuen Jean Paul Sartre, idazle eta filosofoa zeinean espezializatua den ezagutzeko ideia obsesiboarekin. [1]
Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
16 urte zituenetik hainbat kargu bete zituen sektore publikoan eta pribatuan, lehenengoa Club del Comercio de Ibaguéko idazkaria izan zen 1959an. 1962an sektore publikoan sartu zen, 19 urte besterik ez zituela, Tolimako Departamenduko Batzar Politiko eta Udal Erregimeneko Batzordeko eta Ogasun Orokorreko idazkari gisa arituz.
1967an Ediciones Tercer Mundo-ko Zuzendaritza Nagusiko aholkulari gisa aritu zen eta 1968an sektore publikora itzuli zen Instituto de Crédito Territorial-eko Zabalkunde-buru kargua betetzeko. Geroago, ESAP Herri Administrazioko Goi Eskolako zuzendariaren aholkularia izan zen 1970ean eta Incorako Hedapeneko zuzendaria 1971n .
1974an Ibaguéko Udal Sozietate Publikoetako gerentea izan zen eta handik Alemaniako Errepublika Demokratikora bidaiatu zuen Kolonbiako Enbaxadako Lehen Idazkari karguak betetzeko, zenbait hilabetez enbaxadore arduraduna eta Kolonbiako Kontsula Berlinen.
1977an bere jaioterrira itzuli zen Tolimako Ongintzako Kudeatzaile gisa eta 1979an Instituto de Crédito Territorial ICTra itzuli zen baina oraingoan Esku Hartutako Urbanizazio Agentziaren Zuzendaritzako Zuzendaritza Nagusiko aholkulari gisa. Sektore publikoan jarraitu zuen 1987an Kolonbiako Artisautzako zuzendari komertzial laguntzailea eta Bogotan Tolimako departamenduko ordezkari gisa.
Politikan izandako parte hartzeak Carmen de Apicalá udalerriko eta Tolima departamenduko hiriburu den Ibaguéko udaletako kontseilari hautatua izan zen.
1970ean Esquina Liberal egunkaria sortu eta zuzendu zuen, gerora nazio zabaleko astekaria izango zena, Esquina Popular.
Kolonbiako egunkari eta aldizkari ugaritan argitaratu du; Frantzian, Mundo Nuevo aldizkari latinoamerikarrean eta Parisko Libération egunkarian. Mexikon, Pueblako Unibertsitate Autonomoko Crítica aldizkarian eta, Kuban, Casa de las Américas aldizkarian.
Hainbat komunikabide inprimatuetan eta zenbait argitalpen eta web ataritan idatzi zuen. 1997an Kolonbiako lehen Literatur Webgunea ireki zuen Interneten La Esquina de Germán Uribe. 2005 eta 2015 bitartean Kolonbiako Semana aldizkariko zutabegilea izan zen [2] non garai hartako gobernu ezberdinen eta bereziki Álvaro Uriberen azterketa kritikoagatik nabarmendu zen, horregatik bere artikulu ugari oraindik indarrean dira eta partekatzen dira sare sozialetan behin eta berriz.
Atzeraezina den ikusmeneko gaixotasun batek jota zegoela eta, irakurle eta idazle lan egiteari utzi behar izan zion 2015eko uztailean [1] .
Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ideario de una Vocación Política (reportaje). Ediciones Esquina 2000. 1974.
Vitola (relatos). Carlos Valencia Editores. 1980.
Literatura y Política I (artículos). Ediciones Esquina 2000. 1982.
El Ajusticiamiento (novela). Pijao Editores. 1986.
El semental (novela). La Oveja Negra. 1988.
Detrás del Silencio (aforismos). Ediciones Esquina 2000. 1988.
Literatura y Política II (artículos). Ediciones Esquina 2000. 1988.
Bruna de Otoño (novela). La Oveja Negra. 1990.
Con tu Perfume de Mujer (relatos). Ediciones Esquina 2000. 1992.
Literatura y Política III (artículos). Ediciones Esquina 2000. 1995.
Los desertores (novela). Icono Editorial. 2020.
Atrapados (cuentos). Icono Editorial. 2020.
Semblanzas y añoranzas del Tolima (Historia). Pijao Editores. 2021.
Sartre en mi vida (filosofía). Icono Editorial. 2021.
Reflexiones Existenciales (aforismos). Icono Editorial. 2023.
Le bord de l'eau argitaletxeak, Pourquoi Sartre liburua argitaratu zuen. bertan bere testu bat agertzen da mundu osoko 104 intelektual ospetsurenarekin batera.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Nire liburutegia irribarre baten truke
- German Uriberen bloga
- Nire bizitza
- Latin mundua
- Asteko aldizkariaren zutabeak
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q5406840
Multimedia: Germán Uribe / Q5406840