Igoin-Akolako Estazio Megalitikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Akolako Lepua II trikuharria.
Igoingo Lepua I trikuharria.
Igoingo Lepua II trikuharria.

Akolako Lepua I trikuharria.

Igoin-Akolako Estazio Megalitikoa. Aztarna megalitiko asko ikus daiteke Altzaniako mendilerroan. Guztira hamalau dira ezagutzen direnak.

Historiaurreko monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Periodo orokorra: Brontze Aroa, Kalkolitoa / Eneolitoa, Burdin Aroa, Neolitoa, K.a. 3000 eta 900 urte artekoak.

Kokapen geografikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Altuera txikiko mendia da. Aitzpitarteko leizetatik Hernaniko Fagollagara iristen da. Egun pinu monokultiboa azalera haundia hartzen badu ere, honek azpian historian zehar eremu horretan gailena izan den artzantza jarduera gordetzen du. Inguru honetan zenbait osagaik oso kontserbazio-egoera ona agertzen dute. Lurraren konposaketa hareharrizkoa da. Udalerri hauetan daude monumentuak: Errenteria, Hernani, Donostia eta Astigarraga.

Sailkatutako monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio honetan ondorengo monumentu megalitikoak aurkitu dira:

Trikuharriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Guztira hamahiru dira:

  • Akolako Lepua I
  • Akolako Lepua II
  • Arritxieta
  • Igoingo Lepua I
  • Igoingo Lepua II
  • Landarbaso I
  • Landarbaso II
  • Landarbaso III
  • Landarbaso IV
  • Landarbaso V
  • Landarbaso VI
  • Sagastietako Lepua I
  • Sagastietako Lepua II

Zista[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bat aurkitu da:

  • Langagorri

Egoera legala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio Megalitikoa Monumentu Multzoa eta Kultura Ondasuna deklaratu zuen Eusko Jaurlaritzak 2003an. Bertan 14 monumentu aipatzen dira.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]