Mara Torres

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mara Torres

Bizitza
JaiotzaMadril1974ko irailaren 25a (49 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaMadrilgo Complutense Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, irrati-esataria, telebista aurkezlea eta idazlea
Enplegatzailea(k)SER
Elle (aldizkaria)
Televisión Española
Jasotako sariak

IMDB: nm2498512 Twitter: maratorres_ Edit the value on Wikidata
Mara Torres eta Ledicia Sola, 2012ko Seminciren itxiera-galaren aurkezleak

Mara Torres González (Madril, 1974ko irailaren 25a) madrildar kazetaria, idazlea, irrati-esataria eta telebistako aurkezlea da. Lan nabarmenena 2006tik 2018ra Televisión Españolako informazio-zerbitzuetan izan da La 2 noticias izeneko albistegia aurkeztu zuen, telebistaren historiako albistegirik sarituena. [1]

''Elena Francis, lehen influencerra (2023)'' erreportaian parte hartu zuen.[2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kazetaritzan lizentziaduna da (Madrilgo Complutense Unibertsitatea), eta graduondoko ikastaroak egin zituen Hizkuntza eta Literatura sailean. Ikasketa Aurreratuen Diploma eskuratu zuen 2006an. 2008an Literatura Konparatuko ikasketak hasi zituen UCMko Filologia Fakultatean.

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1994an unibertsitate-programa bat zuzendu zuen Onda Mini irratian eta 1995ean SER katean sartu zen. Iñaki Gabilondoren Hoy saioaren erredakziotik eta ekoizpenetik igaro zen, baita SER irratiaren Hola Madrid eta La Gran Evasión saioetatik ere.

1998tik 2001era A contraluz elkarrizketa-saioa zuzendu eta aurkeztu zuen, eta, ordutik 2006ko uztailera arte, Hablar por hablar (Cadena SER), 740.000 entzule baino gehiago izan zituen irrati goizetako liderra.

2006ko urrian, Televisión Españolako informazio-zerbitzuetan hasi zen, eta La 2 noticias izeneko albistegia aurkeztu zuen, telebistaren historiako albistegirik sarituena, 150 sari baino gehiago baititu. Lan hori RTVEko beste proiektu batzuekin batera egin zuen. Saioaren buru izan zen 2018ko uztailaren 26ra arte.[1]

2009an, Cine con debate saioa aurkeztu eta moderatu zuen, Cultural es-en. 2009an En La 2 izeneko saioa aurkeztu zuen Carlos del Amor kazetariarekin batera. 2013. urtean Torres y Reyes saioa aurkeztu eta zuzendu zuen Joaquín Reyes umoristarekin batera. Ikus-entzuleen eta kritikaren datu onak jaso zituen, eta, gainera, trending topic nazionala eta mundukoa bihurtu zen. 2016. urtean, modu altruistan, SEO/Birdlife-rekin elkarlanean aritu zen, Natura 2000 Sareari buruzko 28 kapituluak kontatuz. Larunbatetan eman zen serie dokumental hori, La 2-en bazkalondoan.

2018ko urrian, Cadena SERen, El Faro saioa aurkezten hasi zen. Bere ideia originala zuen gaueko saioak gonbidatuen eta entzuleen artean garatutako formula berri bat zuen.

2022an, Sentimos las molestias telesailean parte hartu zuen. Antonio Resines eta Miguel Rellán izan zituen protagonista serie horrek. Resinesi elkarrizketa egin zion, eta estutasunean jarri zuen.[3]

Bestelakoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hainbat komunikabidetan artikuluak eta kontakizunak argitaratu ditu, eta kazetaritza- eta kultura-gaiei buruzko eskolak eta hitzaldiak eman ditu. Eztabaida ugari izan ditu, adibidez, Burgosko Kultur Foroan (artearen garrantziari buruz), Rafael Moneo, Monseñor Amigo eta Antonio López gonbidatuekin (2014ko abendua) edo filosofiari eta soziologiari buruzko topaketa Zygeit Bauman eta Javier Gomárekin (2015eko azaroa).[4]

Horrez gain, besteak beste, 2015 Ondas Sarien (irrati kategoria) eta 2015eko abenduan Valladolideko Miguel Delibes Kazetaritza Sariaren epaimahaiko kide ere izan zen.

2013. urtean, demanda judizial bat jarri zuen Ogasunaren aurka, Planeta Sarian finalista izateagatik %40ko zerga-salbuespena ez emateagatik, hau da,150.000 euroko sari batetik, 33.000 euro inguru ez salbuesteagatik. 2019an demanda judiziala irabazi zuen. Hala ere, sare sozialetan kritikak jaso zituen.[5][6][7]

Elena Francis, lehen influencerra (2023) erreportaia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Martxoaren 8aren harira, Elena Francis kontsultategia emakumeentzako irratsaioak 1947tik 1984ra sortu zuen fenomenoa aztertu zen Elena Francis, lehen influencerra (2023) erreportaian. La 2 katean ikusi ahal izan zen dokumental hori, eta RTVEren Play katalogoaren barruan sartu zen. Pepa Fernández, Mara Torres, Macarena Berlín edo Nieves Herrero bezalako esatari eta kazetarien laguntza izan zuen saioak. Denen artean Espainiako uhinen sexu-aholkulari haren 'argiak eta itzalak' aztertu zituzten.[2][8][9][9]

"Instituto de Bella Francis" izeneko Institutuak 'Elena Francis' pertsonaia sortu zuen bere produktuen publizitatea egiteko. Elena Francis andrea fikziozko izakia zen, eta aholkulari-talde batek erantzuten zien entzuleek bidaltzen zizkieten gutunei; besteak beste, apaiz batek eta psikologo batek. 36 urtez, kontsultategiaren erantzunak beti emakume otzana, men egiten duenetakoa zuen helburu. Saioak emakume, ama eta emazte kontserbadoreak, frankismoaren ideologia eta moral zituen emakumeak ziren eredu. Kontsultategiaren arabera, emakumeek pairamena, jasamena, beste alde batera begiratzea, ez ikustearena egitea, pazientzia izatea, gauzak aldatuko zirelakoan itxarotea edo seme-alabengatik eta familiarengatik sakrifikatzea. Saioa kontsultategi sentimentalaz mozorrotutako erregimen frankistaren doktrina baino ez zen izan.[10]

Argitaratutako liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Hablar por hablar. Historias de madrugada/Hitz egin hitz egiteagatik. Goizaldeko istorioak. Aguilarrek 2004. urtean argitaratu zuen, eta bere garaiko elkarrizketa eta pasadizo interesgarri eta bitxienak biltzen ditu. 2018ko urtarrilean estreinatu zen "Hablar por hablar. Historias de madrugada de la radio al teatror" antzezlana. Bost dramaturgok idatzia, Fernando Sán-Cabezudok zuzendua eta Cornejok egina. Libretoan Mara Torresen liburutik ateratako testuak daude.
  • Sin ti. Cuatro miradas desde la ausencia/ Zu gabe. Lau begirada absentziatik: Espainian 2006an argitaratutako Kontakizunen Liburu Onenaren IV. Setenil Sarian finalista izan zen liburua. Aguilarrek argitaratua, maitea galdu zuten pertsonak protagonista dituzten lau kontakizun kontatzen ditu, eta, aldi berean, omenaldia egiten die egunerokotasunari eta bizitza partekatuari. Hauek dira liburuaren protagonistak: Dulce Chacón Gutierrez idazlea eta haren ahizpa Inma Chacón; Javier Tusell historialaria eta haren alaba Veva; Alejandro Pelayo musikaria eta Mayte Gutiérrez pianista; eta Antonio Buero Vallejo dramaturgoa eta Victoria Rodríguez aktorea.
  • Mara Torres La vida imaginaria nobelaren aleak sinatzen, Planeta sariaren finalista, Madrilgo Liburu Azokan (2013ko ekaina).
    La vida imaginaria/Amestutako bizitza: Planeta 2012 sarirako finalista. Fortunata Fortuna du protagonista. Amodioaz eta desamodioaz hitz egiten duen eleberria, porrot baten ondoren gizakiok berrasmatzeko dugun beharra, errealitatea eta desioa nahasten diren istorioa.
  • Los días felices/Egun zoriontsuak (Planeta): Bizitzako urterik bizienei buruzko istorioa, non gure egunik zoriontsuenak marrazten diren. Laburpena: «Gizakiak bere bizitza nolakoa den jakin nahi badu, bost urtean behin behatu behar du bere urtebetetze-eguna, goizetik gauera. Izan ere, bost urtean behin mundua aldatu egiten da, eta konturatu nahi dugunerako, beste bat da.» Claudiaren ustekabeko deia jaso du Miguelek arratsalde batean. Topaketatik aurrera, eleberriak Miguelen bizitza kontatzen du, bere urtebetetze-egunaren bidez bost urtean behin kontatua: Cambriako denbora; lagunik onenarekin duen harremana; unibertsitatea; hiria; eta, batez ere, sentimenduak eta kontrapartidak. Los días felices izeneko filmean, Mara Torresek gizakiaren garairik aldakorrena deskribatzen du: maitasuna, adiskidetasuna, egunerokotasuna eta ametsak bizitza bera bezain istorio sinple, konplexu eta dibertigarrian islatzen dira.

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2023ko urtarrila: Uneko Zinemaldiaren saria, El Faro de la Cadena SER saioan egindako ibilbide profesionala, komunikazio-lana eta kultura-dibulgazioa saritzeko.
  • 2018ko ekaina (kolektiboa): La 2 noticias, komunikabideen kategorian, Torrelodónesko XXXVI. Kirol Galako 'Mujeres en el deporte' atalaren saria jaso zuten.
  • 2018ko martxoa (kolektiboa): La 2 noticias TBS Solidarioen Komunikazio Kontzientearen Saria jaso zuten, Giza Eskubideekin, independentziarekin eta zehaztasunarekin konprometitutako informazioa zela eta, komunikazio-testuinguru publiko batean.
  • 2016ko azaroa: Ciudad Realgo 1. Mantxako Arte Kultural Zabalkunde Saria
  • 2015eko iraila: Erantzukizun Partekatuko Sarien 6. edizioan saritu zuten Mara Torres, erantzukizun sozialeko gaietan izandako inplikazio desinteresatuagatik.
  • 2014ko ekaina (kolektiboa): La 2 noticias saioak Manos Unidas Sari Berezia irabazi zuen.
  • 2014ko martxoa: Urteko nortasunari E-award saria e-Show Barcelona 2014n.
  • 2013ko ekaina: Letren Lifestyle saria.
  • 2013ko ekaina (kolektiboa): La Inercia saria, Comunicación Bien Sarien kategorian, La 2 noticias saioarentzat.
  • 2012ko urria: Planeta sariaren 61. edizioan finalista izan zen La vida imaginaria eleberriarekin.
  • 2012ko ekaina (kolektiboa): Musika Independentearen Sarietako Komunikabide Onenaren Saria La 2 noticias saioarentzat.
  • 2010eko apirila (kolektiboa): Avuelapluma kultur astekariaren Adierazpen Askatasunaren Saria La 2 noticias saioak jaso zuen.
  • 2009ko abendua (kolektiboa): La 2 noticias Asimelec-ek eman zuen Ikerketa, Garapen eta Berrikuntzako Lan Informatibo Hoberenaren saria.
  • 2009ko iraila (kolektiboa): Caceresko Pop -Eye Jaialdiak eman zuen Telebista Programa Onenaren Saria jaso zen La 2 noticias saioak
  • 2009ko apirila (kolektiboa): Mara Torresek eta La 2 noticias saioko taldeak irabazi zuten Iberoamerikako Kazetaritza Gaztearen lehen Saria, "La Pepa 1812" ikus-entzunezkoen kategorian, "Especial sesenta aniversario de los Derechos Humanos/Giza eskubideen urteurren berezia" izeneko lanarengatik.
  • 2008 (kolektiboa): La 2 noticias saioak Pueblo Nuevo saria jaso zuen etorkinen komunitateari emandako laguntzagatik.
  • 2007: Zilarrezko Mikrofonoa, Prentsa, Irrati eta Telebistako Informatzaileen Espainiako Elkarte Profesionalaren Errebelazio kategorian (APEI), TVEko La 2 noticias lanean egindako lanagatik.
  • 2006 (kolektiboa): La 2 noticias saioak Juan Luis Marroquín saria jaso zuen komunikabideen kategorian.
  • 2003: Irrati eta Telebista Elkarteen Federazioaren Urrezko Antena.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]