Taillaketa

Zurezko koilara baten taillatzea.

Taillaketa edo tailla (latinezko taleare, "moztu" eta, hau talea, "kimua" hitzetik ekarria) hainbat material gogor lantzeko erabiltzen den teknika da, batez ere zuraren lanean (orduan zur-lanketa deritzogu). Terminoak ez dio soilik zuraren lanari erreferentzia egiten, baita harriaren, boliaren, animalien hezurren edo bestelako materialen lanari ere, tresna ebakitzaile, trintxa, zizel, gubia, beran eta bestelako erreminta zorrotzen bidez. Tailatzeko, zur oso gogorreko mailuak edo mailutzarrak erabiltzen dituzte, perkusio bidezko ebaketa-erremintaren gainean.

Erabilitako materiala edozein dela ere, taillaren funtsezko ezaugarriak berberak dira. Tailugilea material-masa solido batetik abiatzen da eta sistematikoki murrizten du, material horren zatiak nahi bezala karrakatuz. Teknika hau forma bat mantentzeko bezain sendoa den edozein materiali aplika dakioke, baita zatiak kendu zaizkionean ere, baina eskuragarri dauden tresnekin zatiak karrakatu ahal izateko bezain biguna. Materiala blokeatu ondoren, pixkanaka-pixkanaka landu egiten da; lehenik, inguru handieneko formak eta planoak tailatzen dira, eta, ondoren, txikienak, gainazalaren xehetasunetara iritsi arte, eta, azkenik, artistak nahi duen akabera ematen da.

Taillaketa, harrizko edo egurrezko eskulturak egiteko bitarteko gisa, material bigun eta xaflakorrak erabiltzen dituzten metodoetatik desberdina da, buztina edo beira urtua, esaterako, bigunak dauden bitartean nahi diren formetan molda daitezkeenak eta gero forma horretan gogortu daitezkeenak. Taillak askoz lan gehiago eskatzen du material xaflakorrak erabiltzen dituzten metodoek baino. Metalen tratamendu artistikoari, ebaketa eta hozketa bidez, irarlan edo grabatu esaten zaio.

Kanpo estekak

• Datuak: Q18448934

Artikulu hau arteari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.