Onomatopeia
Hizkuntzalaritzan, onomatopeia soinu bat imitatzen duen hitza edo hitz taldea da; adibidez, tas-tas, danba-danba edo plisti-plasta. Animalien soinuak adierazteko ere erabiltzen dira, hala nola:
- Oilarra: kukurruku.
- Txerria: kurrin-kurrin.
- Txoria: txio-txio.
- Kukua: ku-ku.
- Kilkerra: kir-kir.
- Txakurra: zaunk-zaunk (txakur handien adausia) edo au-au (zaunka).
Hizkuntza guztietan onomatopeiak dauden arren, bakoitzak bereak izaten ditu, orokorrean.
Ikus, gainera
Bibliografia
Azken urte hauetan, euskarazko onomatopeiez, gutxienez bi liburu argitaratu dira[1]:
• Santisteban, Karlos: Onomatopeia eta Adierazpen Hotsen Hiztegia, Gero, Bilbo, 2007.
• Ibarretxe Antuñano, Iraide: Hizkuntzaren Bihotzean: Euskal Onomatopeien Hiztegia, Gaiak, Donostia, 2006.
Horiez gain, onomatopeien gaineko informazioa han-hemenka topa daiteke. Interneten eskuragarri, IVAPek argitaratutako Galdezka liburua. 321.-330. orrialdeetan onomatopeien bilduma txiki bat:
• Zenbaiten artean: GaldezkA, IVAP, Zarautz, 2003.
Erreferentziak
- ↑ «85282 - IRALE» www.irale.hezkuntza.net (Noiz kontsultatua: 2018-11-17).
Ikus, gainera
Kanpo estekak
- Joseba Aurkenerena: Euskal onomatopeiak berreskuratzen
- Alicia San Juan: Bihotzak taup-taup egiten al dizu? Euskal onomatopeiak!.
- BERRIAko estilo liburua: Euskarazko onomatopeiak eta animalien hotsen izenak.
- EITB: Euskal onomatopeiak [1].
- EHU: Sinbolismo fonetiko bidez sortutako hitzak [2].
- Hainbat egile; IVAPek argitaratuaː GaldezkA. (Ikus 321.-330. orrialdeetan onomatopeien bilduma txiki bat).
- Onomatopeien zerrendak.