Apnea (medikuntza)

Wikipedia, Entziklopedia askea

Apnea (grezieratik: ἄπνοια, pnein, «arnastu», eta -a aurrizki pribatiboa) arnasarik gabeko egoera da. Arnas etenaldia da, gutxienez 20 segundoz luzatzen dena.[1]

Nahi gabeko apnearen atzean alderdi ezberdinak daude: bihotz-geldialdia (apnearen ohikoena), loaren apnearen sindromea, hainbat droga eta anestesiko, traumatismoak, gaitz neurologikoak, etab.

Apnea luzeak oxigeno maila jaisten du odolean, eta hiru minututan luzatzen denean burmuinetan kalte larriak eragin ditzake. Era berean, karbono dioxidoaren odol-maila igotzen du, eta pH jaitsi.

Urpean gertatzen diren aldaketa fisiologikoek apnea luzeagoak ahalbidetzen dituzte. Urpekari trebatuek hainbat minutu eutsi diezaiokete arnasarik hartu gabe.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Finer, N.N; Barrington, K. J.; Hayes, B. J. & Hugh, A. (1992). «Obstructive, mixed, and central apnea in the neonate: Physiologic correlates». The Journal of Pediatrics

Kanpo-estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]