Covadongako gudua

Covadongako gudua
Asturiasko Erresumaren lehenbiziko erregea bilakatuko zen Pelaioren irudia Covadongan.
Data	722ko maiatzaren 28a
Lekua	Covadonga
Koordenatuak	43°18′N 5°00′W
Emaitza	Garaipen asturiarra
Gudulariak
Asturiarrak Omeiatar Kaliferria
Buruzagiak
Pelaio Munuza Al Kama
Indarra
300 gerlari 800 eta 1.400 gerlarien artean
Galerak
289 hildako 600 hildako

Covadongako gudua 722an Cangas de Onís udalerritik hurbil dagoen Covadongan jazo zen, bertan Pelaio buruzagi zuten asturiar indarrak eta musulmandar gudarostea borrokatu ziren, azkenak galtzaile suertatu zirelarik.

Gudua mairuen ikuspuntutik

Garaiko arabiar kroniken arabera:

«	Anbasa Ibn Suhaim al-Qalbi garaietan Isa Ibn Ahmand al-Raqik zera dio, Galizian Belai [Pelaio] izeneko astakirten basati bat altxatu zen. Ordutik aurrera al-Andalusen kristauek oraindik euren esku zeuden lurrak musulmandarretik defendatzen hasi ziren, hau lortzea inolaz ere pentsatuko ez luketena. Islamistek, politeisten aurka borrokatu eta emigratzera behartuaraziz, herrialde osoaren jabe egin ziren, frankoen lurraldetik Ariula iritsi zen arte, honek Galizian den Iruñea konkistatu eta Pelaio erregea hiruehun gizonekin batera errefuxiatu zen harkaitza soilik gelditu zen. Gerlariek bera erasotzen etenik gabe aritu ziren, azkenik bere gerlariak gosez hil eta berarekin bat hogeitamar gizon eta hamar emakume soilik gelditu zirelarik. Erleek haitzen artean uzten zuten eztia besterik ez zuten jateko. Musulmandarren egoera negargarria izatera ailegatu zen, eta azkenik mespretxuz zera zioten «Hogeitamar astakirten basati, zer egin diezaigukete?». 133. urtean Pelaio hil eta bere seme Fafila errege bihurtu zen. Belairen erresumak hemeretzi urte iraun zituen, eta bere semearenak, bi.	»
Al-Maqqariren kronika

Gudua kristauen ikuspuntutik

Alfontso III.aren kronika (Rodako bertsioa)

«

Pelaiok esan zuen: ≪Kristo da gure itxaropena; ikusten duzun muino txiki horretatik salba dezatela Espainia eta berregin dezatela godoen armada. (...) Horrela, bada, Jesu Kristoren errukian konfiantza izanez, jendetza hori mespretxatzen dut, eta ez naiz mehatxatzen gaituen borrokaren beldur. Aitaren ondoan dugu gure abokatua, Jesu Kristo gure Jauna, eta hark aska gaitzake pagano horietatik≫. (...) (...) Alkamak gudua hasteko agindu zuten, eta gudariek armak hartu zituzten. (...) Eta Jainkoak lantzarik behar ez duenez eta garaipena nahi duenari ematen dionez, kristauak irten egin ziren leizetik, kaldearren aurka borrokatzeko; haiek ihesari eman zioten, beren destakamentuak bitan banatuta; hantxe hil zuten Alkama. (...) Leku berean, ehun eta hogeita bost mila kaldear hil ziren.

»