Bright Young People

Bright Young People edo Bright Young Things (euskaraz: «Gazte argiak») prentsa britainiarrak Londresko 1920ko Hamarkada Zoriontsuaren (Roaring Twenties) aristokrata gazte hedonista talde bati eman zion ezizena zen. Bright Young Peoplen partaide zati handi bat Eton Collegeko ikasle ohiak ziren. Fenomenoa beste herrialdetan ere bere adierazpenak izan zituen.^[1]

Fenomenoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bright Young People 1920ko hamarkadan Europan zabaldu zen gazte kultura hedonistaren adierazpidea izan zen. Gizarte berri horrek bohemia, gau giroa eta goi klaseak nahasten zituen. Bright Young People urte haietako Erresuma Batuko gazteen kultura ikusgarri izan zen, masa gizartea Europan hedatzen ari zen urtetan. Bright Young Peoplek kontrolik gabeko droga kontsumoaren, jazz musikaren,^[2] sexu frenesiaren eta eskandaluzko parranden bitartez gizarte tradizionalaren ohiturak irauli nahi zituen.^[3] Brenda Dean Paul eta Nancy Cunard mugimendu horren goi klaseko ordezkari suminkor eta zital bilakatu ziren.

Testuingurua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gerra bukatu berriak gizartearen ohiturak eta antolaketa aldatu zituen. Gerran gizon asko zendu ziren, bestetik; hortaz, miloi bat emakume gehiago zegoen. Emakumeak jada ez ziren berehala ezkontzen eta askeago izateko borondate garbia zuten. Gatazkan parte hartu zuten herrialdeatan hedonismoarekin lotutako fenomeno desberdinak eman ziren, nolabait galdutako urteak berreskuratzeko asmoz:

Erresuma Batuan: AEBetako kultura kontsumista erabat errotu zen gazteen artean, eta modernitate horren abangoardian emakumeak kokatu ziren. Sufragistek bozkatzeko eskubide partziala lortu zuten, eta antisorgailuak zabaltzen hasi ziren. Gerrako ahaleginaren ondorioz, emakumeek independentzia handiagoa lortu zuten.
Parisen, gazte estatubatuar asko Frantziako hiriburura joan ziren, gau giroko festa basatiek erakarrita. Haiekin kontsumismoa eta hedonismoa zabaldu zen.
Berlin munduko sexu hiriburua zen garai hartan. Eskaintza oso zabala zen: kabaretak, aldizkari erotikoak, topaketetarako klubak. Kaleak lesbianen gizarte klubez, trabestien saloiz eta prostituzio etxez josita zeuden.^[4]

Gazte distiratsu batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Talde bat baino gehiago etiketa bat zen. Horregatik ez da erraza zerrenda bat egitea:

Nacy Cunard
Cecil Beaton, argazkilari homosexuala
Patrick Balfour, Kinrossen baroia
John Betjeman, idazlea
Robert Byron, bidaldi liburuen egile ezaguna
Brian Howard, poeta eta homosexuala, New Statesmanen kazetaria
Edward Gathorne-Hardy
Bryan Guinness, Guinnessen oinordeko aberatsa
Gavin Henderson Faringdonen baroia eta, ondoren, politikaria izan zena
Teresa Jungman eta Zita Jungman
Beverley Nichols
Brenda Dean Paul
Elizabeth Ponsonby
Diana Mitford
Nancy Mitford eleberrigilea
Stephen Tennant
Evelyn Waugh
Henry Yorke
Edward Burra
Anthony Powell
William Walton
Edith Sitwell

Bright Young People literaturan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bright Young Peoplek idazle asko inspiratu ditu, horietako batzuk mugimenduko partaide aktiboak izan zirenak:^[5]

Nancy Mitford, Highland Fling liburuaren egilea, 1931.
Anthony Powell, A Dance to the Music of Time eta Afternoon Men liburuen egilea, 1931.
Henry Green, Party Going liburuaren egilea.
John Betjeman poetak A Subaltern's Love Song poema bilduma plazaratu zuen.
Evelyn Waugh idazleak Vile Bodies (1930) eleberria plazaratu zuen, garaiko satira.