Carlos Araníbar

Wikipedia, Entziklopedia askea
Carlos Araníbar
Bizitza
Jaiotza1928 (95/96 urte)
Herrialdea Peru
Hezkuntza
HeziketaNational University of San Marcos (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakhistorialaria

Carlos Enrique Araníbar Zerpa (Lima, 1928ko uztailaren 18a2016ko martxoaren 21a) [1] Peruko historialaria eta unibertsitate irakaslea izan zen. Historia kolonialaren ikertzaile eta konkistaren kroniken editore kritiko gisa nabarmendu zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazario Aranibarren eta Marina Zerparen semea. Lehen hezkuntza Colegio Dalton-en egin zuen eta bigarren hezkuntza Colegio Anglo-Peruano-n (gaur egun Colegio San Andrés). Gero, San Markos Unibertsitate Nagusian Literatura ikasi zuen, eta Historian doktoretza lortu zuen Peruko Giza Sakrifizioak tesiarekin (1961). Bere alma mater-ean irakaskuntzara dedikatu zen, 1953tik 1978an erretiroa hartu arte, urte horretan irakasle emeritu izendatu zuten arte.

Ingeniaritza Unibertsitate Nazionalean, Federico Villarreal Unibertsitate Nazionalean eta Enrique Guzmán y Valle Hezkuntza Unibertsitate Nazionalean ere irakasle izan zen.

Peruko Arkeologia, Antropologia eta Historia Museoko liburuzaina ere izan zen (1948-1953), Historia Museo Nazionaleko zuzendaria (1973) eta Hezkuntza Kontseilu Goreneko presidenteordea (1973).

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Notas heurísticas sobre las crónicas (1963)
  • El principio de la dominación (Peruko Historia Orokor Berriaren zati gisa eta egilekidea).

Kronika kolonialen edizio kritikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]