Edukira joan

Charline Effah

Wikipedia, Entziklopedia askea
Charline Effah

(2012)
Bizitza
JaiotzaMinvoul (en) Itzuli, 1977 (46/47 urte)
Herrialdea Gabon
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakeleberrigilea eta irakaslea

Charline Patricia Effah (Minvoul, Gabon, 1977) Frantzian bizi den idazle eta maistra gabondarra da, Gabongo autoreen belaunaldi berriaren (eta, oro har, afrikar frankofonoen) ordezkari garrantzitsutzat jotzen dena.[1][2]

Bere gai gogokoenak zoriontasuna, bizikidetza eta emakumeak gizartean duen lekua bilatzea dira, batez ere emakume afrikarrena.

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Charline Effah 1977an jaio zen Minvoulen, Gabonen iparraldean. Lau seme-alabatik nagusiena zen etaLibrevillen hazi zen familiarekin. Hamabi urte zituela hasi zen idazten, olerkiak, abestiak eta istorioak konposatuz.[3][4]

Hamazortzi urterekin, aitak bultzatuta, bi ipuin aurkeztu zituen literatura-sarietara. Horietako batek, La prière du petit Maquisard (La Pausa del Pequeño Maquisard) izenekoak, ACCT (etorkizuneko Francofoniaren Nazioarteko Erakundea) autore gazteen saria jaso zuen. Urte berean, Eldorado poemarekin, Le coeur et la Plume programak antolatutako lehiaketa baten saria jaso zuen, Afrikako aurreneko irratian.[3][4]

2000. urtean Modern Literature-ko masterra lortu ondoren, 2002an Frantziara joan zen Lilleko Unibertsitatean ikasten jarraitzeko. 2008an, doktoretza lortu zuen Modern Literaturen, Espacio y tiempo en Calixthe Beyala tesiarekin, eta masterra giza baliabideen kudeaketan.[5][6]

Parisen, maistra lan egin zuen bere idazketa-jarduerekin jarraitzen zuen bitartean. Zenbait arte-proiektutan parte hartu du, Volubilis antzerki-konpainiarekin edo Sierra Leonako Stanley Philips abeslariarekin, eta berarentzat hainbat testu idatzi ditu.[7]

2011n argitaratu zuen bere lehen eleberria, Percées et Chimères, eta oso kritika onak jaso zituen Frantzian eta Afrika frankofonoan.[8][9][10] 2012an, Lyres de l'Ogoué talde-lanean lagundu zuen. Edna Merey-Apindak zuzentzen du lan hori, eta emakumeen egoerari buruzkoa da, Lehen Dama berriarekin. 2014. urtean, bigarren eleberriaren argitalpenak, N'être izenekoak ere kritika oso onak izan zituen, baita Alain Mabanckou nobelagilearen zutabe bat ere Jeune Afrique aldizkarian, 2015eko uztailean.[11][12][13][14][15]

N’être est porté par un souffle intemporel et la puissance d’une écriture « habitée » par la grâce. J’avais dit il y a plusieurs années que la littérature gabonaise « n’existait pas » : le Gabon a désormais une voix, une plume qui comptera parmi les plus talentueuses de la littérature africaine contemporaine. Jeune Afrique n°2845, juillet 2015

(Euskaraz: Ez dute menderakaitz batek eta graziak 'bizitako' idazkeraren botereak eramaten. Duela zenbait urte esan zuen gabon-literatura "ez zela existitzen": Gabonek ahots bat du orain, luma bat, Afrikako literatura garaikideko talenturik handienetakoa bihurtuko dena. Afrikako gaztea, 2845 zk., 2015eko uztaila)


2015. urtean, Edna Merey-Apindak, Le plus beau des noms (Izenik ederrena), haur baten desioaren gaiari buruzko lau testuren antologia argitaratu zuen, "Des noces avant la nuit" ipuinarekin.[16]

2018an, hirugarren eleberria argitaratu zuen: La danse de Pilar.

Lanak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleberriak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2011: Percées et Chimères, Jets d'encre
  • 2014: N'être, La Cheminante
  • 2018: La danse de Pilar, La Cheminante[17]

Antologiak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2012: Les Lyres de l'Ogoué (texte: First Lady), Jets d'encre
  • 2015: Le plus beau des noms (texte: Des noces avant la nuit), Doxa

Hezkuntza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2012: Concours d'Orthophoniste, Vernazobres ( Objectif Concours bilduma)

Legelaria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2015: Stanley Philips - Essa Womé

Sariak eta goraipamenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1995: Kultura eta Teknika Lankidetzarako Agentziaren (ACCT) Gazte Egileen Saria, The Prayer of the Little Maquisard ipuinagatik.
  • 1995: Le coeur et la Plume (radio África no 1) ikuskizunak Eldororentzat antolatutako poesia lehiaketa.
  • 2015: Nuit des Mérites Africain 2015 (Dzesi) saria, kategoria literarioa.[18]
  • 2015: Etiofilo finalista saria 2015.[19]
  • 2016: 2016ko Soroptimista Sarian, nobelagile frankofonoarentzat.[20]

Iruditegia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Charline Effah idazlea
    Charline Effah idazlea
  • Charline Effah maistra
    Charline Effah maistra
  • Charline Effah, 2018ko maiatza
    Charline Effah, 2018ko maiatza
  • Charline Effah, 2020ko urria
    Charline Effah, 2020ko urria

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Postface de The Fury and Cries of Women (édition américaine de Fureurs et cris de femmes d'Angèle Rawiri), par Cheryl Toman, University of Virginia Press (2014), sur Google Books.
  2. ↑ Francophone African Poetry and Drama: A Cultural History Since the 1960s (page 177) de Richard J. Gray II, édition McFarland & Cie (2014), sur Google Books.
  3. ↑ a b «Charline Effah - Biographie» charline-effah.com..
  4. ↑ a b «Catalogue du Salon du Livre de Villeneuve-sur-Lot 2015» www.hotellaresidence47.com: 7...
  5. ↑ Charline Patricia Effah. (2008). «L'Espace et le temps chez Calixthe Beyala» www.sudoc.abes.fr (Catalogue du Système Universitaire de Documentation)..
  6. ↑ Charline Patricia Effah. (2008). L'Espace et le temps chez Calixthe Beyala. Google Books..
  7. ↑ Percez vos chimères..., Compagnie Volubilis. Facebook mai 2012..
  8. ↑ Laurence Monsénégo,. (2012). «Les livres du mois» Amina (502)..
  9. ↑ Thomas Roland. (avril 2012). «Charline Effah – "Percées et chimères"» www.culturopoing.com..
  10. ↑ Bedel Baouna. (décembre 2011). «Un roman d’une allure polie» congopage.com..
  11. ↑ «AMINA Charline Effah» web.archive.org 2016-03-13 (Noiz kontsultatua: 2022-03-01).
  12. ↑ Franck Cana. (décembre 2014). «« N’être » : Le nouveau roman de Charline Effah» revistamito.com (Revista Cultural)..
  13. ↑ Bios Diallo. (septembre 2015). «N'Etre de Charline Effah : La dette d'une vie» africultures.com..
  14. ↑ Joss Doszen. (janvier 2015). « N’ÊTRE » de Charline EFFAH, ou renaître de son enfance. Agoravox..
  15. ↑ Alain Mabanckou. (juillet 2015). Une nouvelle voix gabonaise. Jeune Afrique..
  16. ↑ Joss Doszen. (avril 2016). Le plus beau des noms. Agoravox..
  17. ↑ Txantiloi:French Effah, Charline Patricia. (2018). La danse de Pilar: roman. ISBN 978-2-37127-103-6. PMC 1020567427. (Noiz kontsultatua: 2022-03-01).
  18. ↑ «Bruxelles; La nuit des mérites « Dzesi » 2015; une expérience à vivre» brukmer.be 14 décembre 2015..
  19. ↑ «Prix Éthiophile 2015» binkadiso.com..
  20. ↑ Prix Soroptimist de la romancière francophone. ..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Charline_Effah&oldid=9946023"(e)tik eskuratuta